Beat Licensing 101

Biznes muzyczny w skrócie

Po pierwsze, zróbmy kopię zapasową i zagłębmy się w to, czym jest biznes muzyczny.

Biznes muzyczny kręci się wokół praw autorskich. Prawo autorskie to zestaw praw przyznawanych przez prawo właścicielowi dzieła wizualnego lub dźwiękowego. Prawa te pozwalają właścicielom na pobieranie tantiem za korzystanie z praw autorskich. Zgodnie z amerykańską ustawą o prawach autorskich, w momencie, gdy utwór jest w formie utrwalonej (tj. nagrany na mp3, CD lub zapisany), jesteś chroniony prawem autorskim*.

W muzyce ważne jest, aby pamiętać, że kiedy piosenka jest napisana i nagrana, powstają dwa unikalne i indywidualne prawa autorskie: i) do nagrania dźwiękowego (zwanego "master") oraz ii) do kompozycji (zwanej "piosenką"). Pierwsze odnosi się do nagrania wykonania kompozycji, podczas gdy drugie odnosi się do unikalnych cech, które tworzą kompozycję, takich jak rytm, akordy, tekst i melodia. Artyści, wytwórnie/dystrybutorzy zazwyczaj otrzymują pieniądze za nagranie dźwiękowe, a autorzy piosenek, kompozytorzy i wydawcy otrzymują pieniądze za kompozycję.

Te dwa prawa autorskie generują różne tantiemy i wymagają odrębnej administracji. Może istnieć wiele nagrań, ale tylko jedna kompozycja. Aby to zilustrować, weźmy piosenkę "White Christmas" napisaną przez Irvinga Berlina, ale wykonywaną przez wszystkich, od Binga Crosby'ego do Elvisa Presleya i od Katy Perry do Lady Gagi. W rzeczywistości, według Songdex, istnieje 27 424 nagrań na 22 667 albumach przez 7 749 wykonawców, ale jest tylko jeden autor piosenki (Irving Berlin) i jeden wydawca (Williamson Music). Spotify Za każdym razem, gdy piosenka jest wykorzystywana komercyjnie w dowolnym miejscu na świecie (np. odtwarzana w radiu, odtwarzana na żywo, transmitowana w telewizji lub śpiewana podczas wieczoru karaoke), Irving Berlin otrzymuje zapłatę od swojego wydawcy , który zbiera wszystkie te globalne tantiemy.

Co to jest Beat Licensing?

Zanim przejdziemy dalej, przyjrzyjmy się, czym dokładnie jest licencjonowanie beatów.

Producent nie zajmuje się sprzedażą bitów. Zwróćcie uwagę na użycie słowa licencjonowanie. Udostępniając bit w sklepie takim jak Airbit czy BeatStars, producent angażuje się w działalność polegającą na sprzedaży licencjina bity, a nie faktyczne bity. Jest to ważne, producent zachowuje prawo własności do oryginalnego bitu i zapewnia sobie pewien rodzaj własności do nowego utworu, na który artysta udzielił licencji. Artysta ma prawo do wykonania jednego nowego nagrania z wykorzystaniem danego bitu. Udzielona licencja daje artyście prawo do eksploatacji bitu na podstawie różnych warunków zawartych w umowie o korzystanie z bitu. licencja Warunki te są ogólnie określane jako "Prawa Użytkownika". W zależności od poziomu sprzedanej licencji, prawa użytkownika mogą zawierać ograniczenia co do czasu, przez jaki dany beat może być wykorzystywany i/lub ograniczenia co do ilości sprzedaży, streamów, publicznych wykonań i teledysków, w których wykorzystany jest nowy utwór. Alternatywnie, licencja może być nieograniczona, która nie będzie zawierała żadnych ograniczeń czasowych ani limitów użycia. W niektórych przypadkach licencja może być wyłączna, co oznacza, że nikt inny nie może używać danego beatu, lub niewyłączna, co oznacza, że wielu artystów może używać tego samego beatu w różnych utworach.

Non-exclusive:

• Niski pułap cenowy ($30 - $150)
• Limity użytkowania (tj. liczba strumieni, pobrań itp.)
• Ograniczony czas (np. czas, przez jaki można używać bity przed odnowieniem licencji)
• Ten sam beat może być wykorzystany przez innych artystów
• Najlepsze dla początkujących artystów

Wyłączność:

• Wysoka cena (300$ - 1.000$+)***
• Brak limitów użytkowania
• Brak limitów kadencji
• Brak innych artystów używających bitu (po zapewnieniu wyłączności)
• Zazwyczaj wykorzystywany przez artystów o ugruntowanej pozycji lub artystów posiadających budżet i/lub wsparcie wytwórni.

Ważne jest, aby pamiętać, że nawet jeśli sprzedajesz licencję na wyłączność, nie przenosisz prawa własności do kompozycji. Licencjonując swój beat artyście udzielasz mu prawa do wykorzystania go w nowym utworze/piosence, a czyniąc to, zostajesz uznany za autora piosenki w nowym utworze.

Po stworzeniu nowego utworu zawierającego licencjonowany beat, powstają dwa prawa autorskie: do nagrania dźwiękowego i do kompozycji. Gdzie więc artyści, producenci i platformy licencjonujące bity, takie jak Beat Stars czy Airbit, mieszczą się w tych wszystkich prawach związanych z tymi dwoma prawami autorskimi? Otóż, kiedy powstaje nowy utwór, czasami producent jest uznawany za autora utworu, a w przypadku platformy licencjonującej bity, producent prawie zawsze jest uznawany za autora utworu i uzyskuje pewnego rodzaju prawo własności do kompozycyjnych praw autorskich.

Podobnie w przypadku artystów, kiedy licencjonujecie beat od producenta, otrzymujecie pewnego rodzaju prawo do tantiem wydawniczych, a także prawo do pobierania tantiem artystycznych z nagrania dźwiękowego.

Skoro już jesteśmy przy temacie praw wydawniczych dla producentów, należy również zauważyć, że kiedyś w niektórych kręgach otrzymanie przez producentów prawa własności do kompozycji było nieco kontrowersyjne. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje wiele scenariuszy, w których producent nie jest uznawany za autora piosenki, co jest naprawdę kwestią otwartą do negocjacji. Czasami producent pracuje za punkty na prawach autorskich do utworu, lub nie wnosi żadnego znaczącego wkładu do melodii czy tekstu kompozycji i po prostu pracuje za stałą opłatą. Jednak w większości transakcji licencyjnych dotyczących bitów, producent jest uznawany za twórcę piosenki. To proste i oczywiste.

Posiadanie praw do nowego utworu (zarówno do nagrania głównego jak i kompozycji) różni się w zależności od platformy i licencji. Większość platform udostępnia szablony umów ze standardowym zestawem praw opartych na kwocie, którą płacisz. Te zmieniają się z platformy na platformę i w większości przypadków i mogą być dostosowane. Jednak większość transakcji wykorzystują warunki określone w standardowych szablonach. Te licencje zazwyczaj spadają w następujący sposób:

• Podstawowy
• Premium
• Bez ograniczeń
• Ekskluzywny

Poświęć naprawdę dużo czasu, aby zrozumieć specyfikę tego, na co się zgadzasz. Mam nadzieję, że ten artykuł pomoże Ci w tym procesie.

Wracając do tantiem. Krótkie przypomnienie, że w momencie, gdy beat został licencjonowany i nagrany został nowy utwór, zostały stworzone dwa prawa autorskie. Te dwa prawa autorskie generują różne tantiemy, które są zarządzane oddzielnie; Nagranie dźwiękowe generuje tantiemy główne, a kompozycja generuje tantiemy wydawnicze.

Tantiemy główne

(aka Tantiemy dla artystów, aka Tantiemy z tytułu nagrań dźwiękowych)

Opłata licencyjna uzyskana z tytułu eksploatacji nagrań dźwiękowych/master copyright.

Zacznijmy od tantiem generowanych przez nagranie dźwiękowe. Większość licencji typu beat zazwyczaj zapewnia artyście 100% tantiem za master, ograniczonych przez konkretne prawa użytkownika określone w umowie licencyjnej.

Tak więc, jeśli artysta załaduje i rozpowszechni utwór zawierający licencjonowany beat za pośrednictwem serwisu dystrybucyjnego TuneCore, otrzyma 100% tych tantiem (lub ich procent w zależności od tego, kto jest jego dystrybutorem). Jeśli jest to CD Baby, artysta otrzyma 91%, lub, jeśli artysta jest na AWAL, przy umowie 85/15, 85% i tak dalej. Jeśli licencja jest ograniczona do 50,000 strumieni, artysta jest uprawniony do pobierania tantiem od tych 50k strumieni. Po osiągnięciu tego pułapu, artysta nie jest już uprawniony do pobierania tantiem, dopóki licencja nie zostanie odnowiona. Dystrybutor o tym nie wie, więc to na artyście spoczywa obowiązek śledzenia wykorzystania i odpowiedniego odnowienia licencji.

Należy zwrócić uwagę, że w niektórych standardowych szablonach licencji niewyłącznych na bity, producent otrzymuje prawo własności do nowego nagrania dźwiękowego. Oznacza to, że artysta nie jest właścicielem utworu, który stworzył z wykorzystaniem bitu producenta. Artysta uzyskuje licencję na korzystanie z bitu i eksploatację nowego utworu zawierającego tenże bit na zasadach określonych w umowie licencyjnej. Innymi słowy, artysta nie może zarejestrować tego nagrania jako swojej własności intelektualnej w biurze praw autorskich, ponieważ, po prostu, nie jest to jego własność. Jest to szokujące dla niektórych artystów, kiedy zdają sobie sprawę, że nagranie, które odbili z Logic czy Pro Tools nie jest tak naprawdę ich własnością.

W niektórych scenariuszach licencjonowania, producent może poprosić o punkty na tantiemach za master. Jest to kwestia negocjacji i może wynosić od 1 -10%, ale standardowo, te punkty procentowe nie są zawarte w niewyłącznych lub wyłącznych licencjach na platformach licencyjnych beat.

Inną opłatą licencyjną, która wynika z wykorzystania nagrania dźwiękowego, jest to, co powszechnie określa się mianem "prawa pokrewnego". Prawo pokrewne jest tantiemą za wykonanie , wynikającą z eksploatacji nagrania dźwiękowego. nagranie dźwiękowe w szczególności. Nie należy tego mylić z tantiemami za wykonanie, które są pobierane przez BMI lub ASCAP i pochodzą z eksploatacji kompozycji (zajmiemy się tym wkrótce!).

Jak w przypadku większości praw muzycznych, prawa sąsiedzkie są mylące. Kwota, do której jesteś uprawniony może być uzależniona od miejsca zamieszkania. Na przykład, United States nie wypłaca tantiem za korzystanie z radia naziemnego, podczas gdy wiele krajów europejskich to robi. W rezultacie, istnieje wyraźny brak wzajemności pomiędzy amerykańską organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi Sound Exchange i wieloma organizacjami zajmującymi się prawami autorskimi za granicą. Oznacza to, że amerykańscy posiadacze praw autorskich niekoniecznie mają udział w tych dochodach.

Jednak w przypadku nagrań stworzonych poza USA lub przez osoby nie będące obywatelami USA, może to być całkiem lukratywne. Niemniej jednak, niezależnie od tego, skąd Państwo pochodzą, jest to prawo, które należy rozważyć. W USA każdy może pobierać tantiemy z tytułu praw pokrewnych od nieinteraktywnych/satelitarnych usług radiowych, takich jak Sirius XM, Pandora, Spotify Radio, Sonos Radio lub Apple Radio, a także kablowych kanałów muzycznych, firm i sprzedawców detalicznych, którzy używają muzyki w tle (restauracje, sprzedawcy detaliczni, hotele itp.). Podobnie jak w przypadku organizacji praw autorskich do kompozycji (BMI, ASCAP itp.), większość terytoriów ma swoje własne stowarzyszenie zarządzające tantiemami za wykonanie nagrania dźwiękowego. W United States jest to Sound Exchange, w Wielkiej Brytanii jest to Phonographic Performance Limited ("PPL"), w Niemczech jest to GVL. Do wszystkich tych organizacji można przystąpić bezpośrednio.

Prawa do utworów sąsiadujących są ostatecznie podzielone na trzy części: udział wytwórni, udział uznanego artysty i udział nie uznanego artysty.

Jeśli jesteś wytwórnią płytową, możesz pobierać udział wytwórni jako właściciel praw master. Jeśli jesteś wyróżnionym artystą, pobierasz swój udział jako artysta, jeśli jesteś nie wyróżnionym artystą, takim jak muzyk sesyjny lub wokalista podkładowy, masz prawo do pobierania udziału. Podział ten wygląda następująco:

Różni się to w zależności od terytorium, ale ogólną zasadą jest, że udział wytwórni zawsze wynosi co najmniej 50%. Każde stowarzyszenie ma nieco inny sposób podziału przychodów pomiędzy poszczególne grupy. W większości przypadków jest to podział podobny do tego, który został opisany w powyższym przykładzie SoundExchange.

Jednak w niektórych krajach, jak np. we Francji, im więcej instrumentów gra artysta, tym więcej pieniędzy dostaje. Jeśli artysta gra na 10 różnych instrumentach, jego tantiemy będą wyższe niż gdyby tylko programował perkusję. Na niektórych terytoriach udział wytwórni może sięgać nawet 100%. Na przykład PPCA w Australia płaci tylko australijskim artystom, więc jeśli utwór jest tam grany, a w nagraniu nie ma Australijczyków, to wytwórnia dostaje 100%.

W USA nierzadko producenci negocjują część udziału artysty, choć nie jest to standardem w żadnym szablonie licencjonowania beatów. Nawiasem mówiąc, niektóre platformy licencjonowania bitów zawierają w swoich standardowych szablonach wzmiankę o prawach pokrewnych, jednak może to być zbędny język, który powinien być dokładniej zbadany. Producenci muzyczni nie mogą pobierać opłat bezpośrednio z Sound Exchange. Artysta musi dostarczyć Letter of Direction potwierdzający kwotę, która należy się producentowi, aby można ją było udostępnić Sound Exchange i odpowiednio skierować tantiemy. Więcej informacji na ten temat można znaleźć tutaj.

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli wynegocjowałeś 10% tantiem dla artysty, będziesz miał prawo do 4,5% udziału artysty w prawach pokrewnych od SoundExchange. Warto zauważyć, że poza SoundExchange nie ma żadnych innych organizacji, które pozwoliłyby wytwórni lub producentowi na przydzielenie części udziału artysty.

Tantiemy wydawnicze

Co więc z publikacją? Cóż, częścią licencji beatowej jest klauzula, która dotyczy własności praw do publikacji. Ponownie, standardowe warunki różnią się w zależności od platformy i licencji do licencji, więc przyjrzymy się, jak własność wygląda w kilku scenariuszach, które napotkałem w dwóch znaczących szablonach standardowych licencji beatowych. Pamiętaj, że umowy te są otwarte na negocjacje, więc mogą być dostosowywane. Jednakże w większości standardowych szablonów, producent i artysta dzielą pewnego rodzaju roszczenia do tantiem wynikających z eksploatacji kompozycji. Oznacza to jednoznacznie, że zarówno producent, jak i artysta są uznawani za autorów piosenek i będą mieli udział we wszystkich tantiemach pochodzących z eksploatacji nowej kompozycji/piosenki.

Zanim przejdziemy dalej, musimy przyjrzeć się udziałowi pisarza i wydawcy w dochodach z publikacji. W USA tantiemy za wykonanie dzielą się na dwa rodzaje: udział autora i udział wydawcy . Udział autora to prawo przypisane autorowi/kompozytorowi utworu, a udział wydawcy odnosi się do części przychodów, do których prawa można przypisać administratorowi wydawnictwa muzycznego. Ten pierwszy jest zawsze wypłacany bezpośrednio autorowi piosenki za pośrednictwem jego lokalnego PRO (np. BMI, ASCAP). To rozróżnienie jest ważne z powodów, które za chwilę staną się jasne.

Ważne jest, aby wiedzieć, że niektóre prominentne platformy licencjonowania beatów zawierają w swoich standardowych szablonach język, który drastycznie zmniejsza ilość tantiem wydawniczych, jakie artysta może zebrać. Zrozumienie różnych strumieni tantiem generowanych przez kompozycję pomoże Ci to zrozumieć. Chociaż istnieją tysiące źródeł dochodu, można je pogrupować w następujące strumienie przychodów.

• Wydajność
• Mechaniczna
• Druk
• Synchronizacja
• Micro-sync

Grupy te obejmują źródła przychodów płaconych przez licznych użytkowników muzyki i usług, takich jak dostawcy usług cyfrowych, takich jak Spotify, Apple Music, Amazon, radio nadawcze (AM/FM) i satelitarne/internetowe telewizje radiowe, takie jak Sirius XM i Pandora. Sieci telewizyjne, takie jak ABC, CBS, NBC, jak również usługi cyfrowe, takie jak Netflix, Hulu i Amazon, produkty fizyczne, takie jak płyty CD i winyle oraz przychody z koncertów na żywo, restauracje, siłownie, bary i wiele innych. Muzyka jest wszechobecna i tak samo jest z pieniędzmi za jej wykorzystanie. Aby uzyskać więcej informacji na temat tego, jak piosenka zarabia pieniądze, kliknij tutaj.

Zdecydowanie dwa największe strumienie tantiem w wydawnictwach muzycznych to tantiemy wykonawcze i mechaniczne.

Tantiema za wykonanie jest uzyskiwana z publicznego wykonania utworu (np. interaktywne strumieniowanie (Spotify, Apple Music itp.), nieinteraktywne strumieniowanie (Pandora, Sirius XM) radio AM/FM, koncerty na żywo, bary, restauracje, nadawanie/strumieniowanie mediów wizualnych (NBC, ABC, Netflix, Hulu itp.)

Tantiema mechaniczna pochodzi z reprodukcji utworu (np. interaktywny streaming, fizyczne ściągnięcie, CD, winyl).

Zanim przejdziemy dalej, zajmijmy się bardzo powszechnym nieporozumieniem, które często widzę w środowisku licencjonowania beatów. Tak zwane autorytety w tej dziedzinie raz po raz mylą tantiemy master i mechaniczne. Tantiema mechaniczna jest to tantiema wydawnicza pochodząca z reprodukcji utworu. Tantiema główna to tantiema wynikająca z eksploatacji nagrania dźwiękowego. Aby to zilustrować, weźmy serwis cyfrowy, taki jak Spotify, Apple Music, Tidal itp. Jeden interaktywny strumień generuje trzy tantiemy:

Master / Artist Royalty (dystrybutor, wytwórnia płytowa, artyści)
Royalty zawykonanie (PRO/CMO, wydawca, administrator wydawniczy, twórcy piosenek)
Mechanical Royalty (MRO/CMO, wydawca, administrator wydawniczy, twórcy piosenek)

Ważne jest, aby zrozumieć, że tantiemy mechaniczne pochodzą z eksploatacji praw autorskich do kompozycji i są związane z własnością publikacji z powodów, które staną się jasne. Platformy licencjonowania Beat zawierają różne języki w swoich standardowych szablonach wokół własności praw wydawniczych, a w niektórych przypadkach może to drastycznie zmniejszyć kwotę tantiem wydawniczych artysta może zbierać. Oto kilka przykładów. W obu przypadkach mamy do czynienia z licencjami niewyłącznymi o różnym poziomie, czy to podstawowym, premium czy nieograniczonym. Licencje wyłączne są zawsze preferowane, ale nie są najczęstsze, więc skupmy się na licencjach niewyłącznych. Oba przykłady są standardową konfiguracją w dwóch wybitnych szablonach licencji beatowych.

Przykład 1:

Przychody z działalności wydawniczej dzielą się w następujący sposób:

Producent: 50.00% udziału autora
Artysta: 50.00% Udział autora
Producent: 100.00% Udział wydawcy

W tym przykładzie producent jest ostatecznie wydawcą i zachowuje całkowitą własność praw do utworu.

Przykład 2:

Przychody z działalności wydawniczej dzielą się w następujący sposób:

Producent (udział autora i udział wydawcy) - 50,00%
Artysta (udział autora i udział wydawcy) - 50,00%

W tym przykładzie zarówno producent, jak i artysta są współwłaścicielami praw autorskich do utworu. Można to uznać za znacznie bardziej sprawiedliwy sposób podejścia do praw wydawniczych. Można przecież argumentować, że artysta wniósł do nowej kompozycji elementy muzyczne, takie jak tekst i inne elementy muzyczne, które uzasadniają własność poprzez współautorstwo.

Nie dzieląc się prawami wydawniczymi w ten sposób i korzystając z pierwszego przykładu, producent otrzymuje znacznie większe wynagrodzenie niż artysta. Oto dlaczego:

Kiedy umieszczasz swoją muzykę na Spotify, iTunes, Apple Music, TIDAL i innych DSP, generujesz dwa rodzaje tantiem wydawniczych; tantiemy wykonawcze i mechaniczne. W United States, tantiemy mechaniczne są wypłacane wydawcom, a nie autorom piosenek, tzn. nie ma udziału autora w przypadku tantiem mechanicznych. Składnik mechanicznych opłat licencyjnych stanowi około 50% dochodów wydawniczych pochodzących z eksploatacji kompozycji na DSP, takich jak Spotify lub Apple Music. Tantiemy za wykonanie dzielą się na część pisarską i część wydawniczą, więc część pisarska będzie wypłacana bezpośrednio artyście za pośrednictwem jego lokalnego PRO, a producent pobierze swoją część pisarską bezpośrednio od swojego PRO. Producent będzie również pobierał udział wydawcy w tantiemach za wykonanie utworu od swojego PRO. To coś, czego artysta nie jest w stanie odzyskać zgodnie z warunkami standardowego szablonu licencji beatowej.

Przyjrzyjmy się, jak rozkładałyby się przychody w obu przykładach.

Przykład 1:

Producent - 50% udziału autora
Artysta - 50% udziału autora
Producent - 100% udziału wydawcy

Jeśli piosenka wygeneruje 10.000$ przychodu z publikacji i podzielimy ten przychód 50/50 pomiędzy tantiemy wykonawcze i mechaniczne (podział waha się co miesiąc, czasami 52/48 w obie strony), będzie to wyglądało następująco:

Dochód zwydajności: 5 000 USD
Dochód zmechaniki: 5 000 USD

Przychód z wykonania jest następnie dzielony równo zgodnie z udziałem pisarza i wydawcy, więc rozpadłby się w następujący sposób:

Udział pisarza: $2500
Udział wydawcy: $2500

Udział pisarza dzieli się następnie w następujący sposób:

Producent: $1250
Artysta: $1250

Producent jest właścicielem wydawnictwa, więc otrzymuje 100% udziału wydawcy. Zatem w przypadku tantiem za wykonanie, całkowity przychód wypłacany obu stronom przedstawia się następująco:

Producent: 3750 dolarów (udział autora + udział wydawcy)
Artysta: 1250 dolarów (udział autora)

W przypadku tantiem mechanicznych podział jest o wiele bardziej prosty.

Producent: $5000
Artysta: $0

Pamiętaj, że w USA nie ma udziału autora w tantiemach mechanicznych.

Zauważycie, że w tak skonfigurowanych licencjach znajduje się klauzula dotycząca licencji mechanicznej. Producent jest ostatecznie wydawcą, więc musi wydać licencję mechaniczną na dany produkt. Interaktywny komponent streamingu w licencji mechanicznej jest zazwyczaj objęty licencjami blankietowymi wydawanymi przez organizacje zajmujące się prawami mechanicznymi, takie jak HFA, MRI i MLC dla DSP. Jednakże w Stanach Zjednoczonych w przypadku produktów fizycznych, takich jak płyty CD, płyty winylowe lub pliki do pobrania cyfrowego, faktyczna licencja mechaniczna musi być wydana przez producenta jako wydawcę. Oznacza to również, że pobiera on 100% tantiem mechanicznych związanych z nowym utworem.

Kiedy wszystko jest powiedziane i zrobione w tym przykładzie, podział przychodów z publikacji 10 000 $ wygląda następująco:

Producent: 8750 dolarów (udział autora + udział wydawcy)
Artysta: 1250 dolarów (udział autora)

Przykład 2:

Producent: 50.00% udziału autora
Artysta: 50.00% udziału autora
Producent: 50.00% udziału wydawcy
Artysta: 50.00% udziału wydawcy

Jest to podział 50/50, w którym zarówno artysta, jak i wydawca otrzymują po 5 000 dolarów. Jeśli oboje w równym stopniu przyczynili się do powstania piosenki, to dlaczego nie podzielić się przychodami w równym stopniu. Jeśli jedna osoba napisała muzykę, a druga tekst, to wydaje się sprawiedliwe, żeby podzielić się przychodami 50/50 lub przynajmniej podzielić się własnością wydawnictwa w jakiś sposób, czy to 75/25 czy 60/40.

Dalsze rozważania dotyczące publikacji

Istnieją pewne ograniczenia w licencjach bitowych, jeśli chodzi o monetyzację nowych utworów w treściach generowanych przez użytkownika, takich jak YouTube. Podczas gdy możesz załadować i rozpowszechniać nagranie do swojego cyfrowego dystrybutora, takiego jak TuneCore, niektóre licencje zabraniają Ci ubiegania się o tantiemy z tytułu monetyzacji nagrania dźwiękowego na YouTube lub innych platformach user generated content. Należy zauważyć, że jest to tylko przychód generowany z Nagrania dźwiękowego na YouTube, nadal masz prawo do pobierania przychodów pochodzących z eksploatacji kompozycji zgodnie ze specyfiką umowy, jak to odnosi się do publikacji, tj. czy jest to tylko udział autora lub udział wydawcy. Należy pamiętać, że po stronie wydawniczej YouTube generuje zarówno tantiemy wykonawcze, jak i mechaniczne (czasami określane zbiorczo jako tantiemy micro-sync).

Jeśli standardowy szablon lub wynegocjowany przez Ciebie szablon daje Ci prawo do własności wydawniczej, jest jeszcze kilka innych ważnych kwestii, zarówno dla artystów, jak i producentów.

Niektóre standardowe licencje zawierają zapis, w którym artysta zobowiązuje się do zarejestrowania udziału producenta w utworze w lokalnym stowarzyszeniu producenta. Lokalne stowarzyszenie oznacza PRO, CMO lub MRO, takie jak ASCAP, BMI, GEMA lub SACEM. Aby zapoznać się z pełną listą, kliknij tutaj. Dla producentów, utrzymywanie bliskiego dialogu z artystami, którzy licencjonują twój beat jest najważniejsze dla sukcesu twojego beatu. Nie tylko po to, aby upewnić się, że artyści ponownie wykupią licencję, jeśli mają ograniczoną licencję, ale także po to, aby zapewnić, że jesteś zaangażowany w rozliczenie sync clearance (które możesz wynegocjować), ale przede wszystkim po to, aby zapewnić prawidłową rejestrację Twojego udziału w nowej piosence na całym świecie, aby zapewnić, że wszystkie tantiemy płyną do Ciebie.

Producent nie powinien liczyć na to, że to artysta zarejestruje jego interesy i powinien skorzystać z usług administratora wydawniczego, który zarejestruje i będzie zarządzał jego interesami związanymi z nowymi utworami. Producent powinien zażądać od każdego artysty udzielającego licencji na swoje bity następujących informacji:

• ISRC
• Tytuł wydania
• Nazwisko artysty
• Nazwiska współautora(ów)

I odwrotnie, artysta będzie chciał się upewnić, że dokładnie rejestruje zainteresowanie swojego producenta, ponieważ, jak zaznaczyłem tutaj, im więcej danych dostarczysz, tym dokładniejsze będą Twoje własne zbiory tantiem.

Zarówno artyści, jak i producenci będą chcieli się upewnić, że są zarejestrowani w lokalnym PRO i korzystają z usług administratora publikacji, takiego jak TuneCore Publishing, aby zapewnić dokładną administrację utworów, jak również maksymalizację kolekcji.

W USA, dwie główne lokalne organizacje typu PROS to ASCAP i BMI, a przystąpienie do nich jest bezpłatne. Twoja organizacja wygeneruje numer IPI/CAE. Numer IPI/CAE jest niezbędny do tego, aby tantiemy trafiły do Ciebie, więc jeśli jeszcze nie jesteś członkiem, zrób to od razu. Dane są królem w wydawnictwach muzycznych i artyści oraz producenci powinni upewnić się, że ich wydawcy posiadają wszystkie niezbędne dane. Po co mi administrator wydawniczy i PRO, słyszę Twoje pytanie? Cóż, należy zauważyć, że organizacje takie jak ASCAP i BMI zajmują się jedynie tantiemami za wykonanie utworu.

Jak już wspomniałam, stanowi to tylko około 50% przychodów z tytułu publikacji w serwisie cyfrowym takim jak Spotify, więc zarejestrowanie swojego udziału w PRO nie zapewni, że zobaczysz wszystkie przychody pochodzące z eksploatacji tej piosenki. Składnik mechaniczny jest obecnie zbierany przez organizacje MRO - HFA i MRI, do których mogą przystąpić tylko wydawcy, a nie twórcy piosenek. I choć Mechanical Licensing Collective rusza w styczniu 2021 roku, autorzy piosenek będą mogli zarejestrować się bezpośrednio w MLC, aby pobierać tantiemy generowane w stanach, a nie globalnie. Nie będą oni również pobierać tantiem mechanicznych od takich serwisów jak YouTube, Tik Tok czy Facebook. Należy również zauważyć, że Twój lokalny PRO i MLC nie mają wspólnych baz danych. Skorzystanie z usług administratora publikacji usunie administracyjny ból głowy związany z rejestracją we wszystkich amerykańskich MRO i Twojej PRO, jednocześnie rejestrując Twoje utwory bezpośrednio w wielu innych stowarzyszeniach i źródłach dochodu na całym świecie. Oczywiście, Wydawnictwo TuneCore może się tym zająć za Ciebie.

Istnieją dosłownie setki PRO, MRO i CMO na całym świecie, a kiedy utwór jest rozpowszechniany, ma to wymiar globalny, co oznacza, że istnieją setki różnych firm odpowiedzialnych za pobieranie Twoich tantiem, a nie tylko Twój lokalny PRO czy MRO. Oznacza to, że jest wiele zakamarków, w których Twoje tantiemy mogą się zgubić. Najlepszym sposobem na zapewnienie maksymalizacji globalnych tantiem wykonawczych, a także zbierania globalnych tantiem mechanicznych jest skorzystanie z usług administratora wydawniczego(takiego jak TuneCore Publishing), który będzie proaktywnie zarządzał Twoimi interesami w utworach, których jesteś teraz autorem.

Aby dowiedzieć się więcej na temat różnic pomiędzy PRO a Pub Adminem kliknij tutaj.

Należy również wspomnieć, że jeśli w projekt zaangażowani są dodatkowi autorzy, może to rozwodnić udział artysty. W przykładzie 2, producent zachował 50% udziałów w nowym utworze. Jeżeli artysta pracował nad tym nowym utworem z dodatkowymi autorami, udział producenta w wysokości 50% może pozostać nienaruszony, niezależnie od tego, ilu innych autorów może być zaangażowanych w utwór. Na przykład, jeżeli w nowej piosence występuje wielu autorów tekstów lub innych kompozytorów, którzy mają prawo własności do piosenki, wówczas 50% udział artysty zostanie rozcieńczony zgodnie z podziałem, jaki uzgodni on z dodatkowymi autorami. Jeśli artysta podzieli pozostałe 50% po równo, wówczas rejestracja będzie wyglądała następująco:

"Nowa Piosenka"
Producent - 50%
Artysta - 16,67%
Współtwórca I - 16,66%
Współautor II - 16. 66%

W przypadku sprzedaży prawa własności w ramach umowy typu work for hire, artysta staje się kompozytorem bitu i prawnym właścicielem całości praw autorskich. Oryginalny producent nie będzie już mógł pobierać żadnych pozostałych dochodów z tytułu eksploatacji nowego utworu, który jest ucieleśnieniem danego beatu. Nie radziłbym producentom sprzedawać całkowitego prawa własności do bitu.

Próbki

Jeżeli użyłeś sampli osób trzecich w swoim bicie, musisz uzyskać wyraźne pozwolenie od właściciela praw autorskich, zanim nowy utwór zostanie wydany, w przeciwnym wypadku możesz narazić się na kłopoty. Niektóre umowy platform licencjonowania bitów nakładają na artystę obowiązek wyczyszczenia bitów, które zawierają niewyczyszczone sample. Natomiast w innych umowach producent gwarantuje, że nie próbkował żadnych materiałów chronionych prawem autorskim lub nagrań dźwiękowych należących do innej osoby lub podmiotu. Istnieje pewna niejasność i zamieszanie wokół tego, czy producent powinien wstępnie wyczyścić sample przed ich licencjonowaniem. Powiedziałbym, że jeżeli platforma udostępnia beat, który zawiera nie oczyszczony sampel, to już dochodzi do naruszenia prawa. W każdym przypadku, sampel musi zostać oczyszczony przed wydaniem utworu, w przeciwnym razie możesz narazić się na kłopoty.

Weźmy na przykład "Old Town Road" Lil Nas X. Jeśli przyjrzycie się autorom tego utworu, zauważycie, że Trent Reznor i Atticus Ross, legendy industrialnego rocka Nine Inch Nails, są wymienieni jako współautorzy. Stało się tak dlatego, że producent oryginalnego bitu Lil Nas'a zakupionego od BeatStars zawierał niewyczyszczony sampel banjo z utworu NIN "34 Gosts IV". Wykonano kilka panicznych telefonów, kiedy "Old Town Road" zaczęło się rozkręcać. Mogło to doprowadzić do tego, że Trent i Atticus otrzymali 100% praw do Old Town Road, ponieważ było to oczywiste naruszenie praw autorskich. W końcu Trent i Atticus zostali poinformowani i musiała odbyć się dyskusja. Teraz mieli wszelkie prawo prosić o 100% praw własności do Old Town Road i być może je otrzymali. To było naruszenie prawa, a właściciele naruszonych dzieł mają wszelkie możliwości nacisku. W tym przypadku doszło do kompromisu, w wyniku którego Trent Reznor i Atticus Ross otrzymali prawa własności do przeboju country, który zakończył się przyznaniem Trentowi Reznorowi nagrody za muzykę country. Podział zakończył się następująco:

Trent Reznor - 37,5%
Atticus Ross - 12,5%
Montero Lemar Hill (Lil Nas X) - 25%
Kiowa Rokema - 25%

Jednakże, sprawy mogły potoczyć się zupełnie inaczej. Wyobraźcie sobie, że nie dzielicie się własnością piosenki, która wygenerowała dziesiątki milionów dolarów poprzez brak wstępnego rozliczenia próbki.

Krótka uwaga na temat usług pętli, takich jak Splice; zazwyczaj pętle/beaty uzyskane z platform takich jak Splice są wolne od opłat licencyjnych i w inny sposób dostępne do komercyjnego wykorzystania. Jednakże, radzę pisarzom zapoznać się z regulaminem konkretnej platformy, z której pobierasz próbkę, zanim to zrobisz.

Wnioski

Licencjonowanie beatów może być grą na pieniądze, jeśli zarabiasz na transakcji licencyjnej, to świetnie, ale upewnienie się, że rozumiesz wszystkie prawa z tym związane może być różnicą w osiąganiu rezydualnego dochodu, a nie. Nierozliczona próbka w "Old Town Road" została załatwiona polubownie i od tego czasu stała się jednym z największych sukcesów w dziedzinie licencjonowania bitów. Podczas gdy Kowa Rokema początkowo otrzymał tylko 30$ za licencję na sampel, piosenka stała się hitem, z miliardami odtworzeń, występów radiowych i wydanych licencji synchronicznych, co zaowocowało milionami dolarów przychodu, z których Kowa Rokema otrzymuje 25%. Miał też szczęście, jeśli chodzi o niewyczyszczony sampel.

Dla artysty, poziom licencji, w którą zainwestujesz, zależy od twojej sytuacji. Jeśli jesteś początkującym artystą, sensowne będzie pójście drogą niewyłączną. Kiedy zaczniesz się rozwijać i będziesz miał budżet na licencje wyłączne, będziesz mógł zainwestować i podnieść swój poziom.

Zarówno dla producentów jak i artystów, traktowanie biznesu licencjonowania bitów jako czegoś więcej niż tylko zwykłej transakcji jest kluczowe. Upewnij się, że rozumiesz prawa, które wymieniasz i traktuj każdą licencję jako współpracę. Producenci i artyści są ostatecznie współautorami i powinni działać zgodnie z tym, znać prawa i wymieniać się danymi. Jak już wspomnieliśmy, licencjonowanie bitów wykracza poza prostą transakcję. Niezależnie od tego, czy licencja jest niewyłączna, ograniczona, nieograniczona czy wyłączna, każda z nich powinna być traktowana tak, jakby mogła być kolejną "Old Town Road". Może zacząć się od ograniczonej licencji niewyłącznej, która zamieni się w licencję nieograniczoną, a następnie w licencję wyłączną generującą znaczne przychody. Zarówno producenci jak i artyści powinni rozumieć specyfikę licencji na bity, a także prowadzić dialog po zawarciu transakcji - niezależnie od tego, czy nowy utwór zdobędzie 100, 100,000 czy 100,000,000 streamów, to się dosłownie opłaci.

Zarejestrowanie praw autorskich w Bibliotece Kongresu sprawia, że ich posiadanie staje się częścią publicznego rejestru. Ten formalny zapis daje kompozytorowi/autorowi dodatkowe korzyści. Innymi słowy, jeśli utwór jest zarejestrowany w biurze praw autorskich, autor/kompozytor ma silniejsze roszczenia przeciwko naruszeniom i lepsze odszkodowanie za szkody powstałe w wyniku naruszenia.

Proces rejestracji można zakończyć online na stronie https://www.copyright.gov/registration/.

Formularz PA (Work of Performing Arts) jest formularzem służącym do rejestracji utworu (tekst i muzyka)

Formularz SR (Nagranie Dźwiękowe) jest formularzem używanym do rejestracji wyłącznie wzorca lub nagrania dźwiękowego/dźwiękowego

**Należy pamiętać, że każdy DSP płaci inne stawki tantiem, które zmieniają się co miesiąc w zależności od wielu zmiennych, takich jak liczba strumieni, liczba subskrybentów, przychody z reklam itp.

Można napisać cały post o tym, jak wyceniać swoje bity, ale na razie świadomie zdecydowałem się skupić na prawach i tantiemach związanych z licencjonowaniem bitów.