Sync licenties 101

COMPOSITIES

Een compositie is elke muziek zoals die bestaat als een stuk intellectueel eigendom. In principe wordt de melodie, de progressie, de tekst, het ritmische patroon of een combinatie daarvan als een compositie beschouwd. Alle liedjes zijn composities, maar niet alle composities zijn liedjes. Er zijn ook composities zonder tekst. In bijna alle gevallen is de eigenaar van het auteursrecht van een compositie de oorspronkelijke auteur(s), tenzij er een schriftelijke overeenkomst is tussen de auteur(s) en een andere persoon of entiteit (AKA een uitgeverij).

MASTERS

Een master is een opname van een uitvoering van een compositie. De eigenlijke, tastbare, opname. Als je een muziekstuk voor piano componeert en vijf verschillende pianisten maken afzonderlijk opnames van die compositie, dan heb je nu vijf verschillende masters van één compositie. Traditioneel (maar tegenwoordig niet meer zo gebruikelijk) waren muzieklabels eigenaar van masters. Vaak gaf een label de artiest vooraf geld (ook wel een voorschot) om te betalen voor het opnemen van liedjes voor een album. Als alles goed ging, inde het label het geld van de masters (via verkoop, synchronisatie, enz.) totdat ze het geld terugverdienden dat ze de artiest hadden voorgeschoten. Daarna zouden zowel de artiest als het label delen in de winst van de masters (hopelijk).

PUBLISHING ADMINISTRATIE

In de muziek is een publishing administrator een persoon of entiteit die bevoegd is om de belangen van een compositie of een catalogus van composities te behartigen. Een soort van volmacht. De publishing administrator (of Pub Amin) bezit geen van de composities die hij vertegenwoordigt, maar neemt vaak een percentage van de opbrengst als commissie. Daarom is het in het belang van de pub admin om zoveel mogelijk inkomstenbronnen te vinden voor de catalogus die hij vertegenwoordigt. Als de schrijvers geld verdienen, doet de pub admin dat ook en is iedereen tevreden.

COVERS

Covers zijn leuk. En omdat we nu een gele gordels hebben, weten we dat covers in principe nieuwe masters zijn van bestaande composities.

In 1997 won Limp Bizkit de harten en zielen van de TRL-jongeren met hun hit cover van George Michael's "Faith". Telkens als dat nummer gespeeld, verkocht of gesynchroniseerd werd, verdienden Limp Bizkit en George Michael wat geld. Dus toen de Limp Bizkit's versie van "Faith" verscheen in de donkere komedie Very Bad Things uit 1998, moest de music supervisor van de film de compositie via George Michael's uitgever en de master via Limp Bizkit's label clearen.

Een andere leuke kleine anekdote is het geval van Guitar Hero, het videospel waarbij je op knoppen drukt op een gitaarvormige controller in synchronie met klassieke rocknummers. Als je het spel hebt gespeeld, heb je misschien gemerkt dat veel van de nummers een beetje... anders klonken. Dit kwam omdat de makers van de game besloten om de nummers opnieuw op te nemen. Op deze manier hoefden ze de licentiekosten aan de masterzijde niet te betalen. Ze hoefden alleen de uitgevers te betalen voor de rechten om de compositie in het spel te gebruiken. Zoals je je kan inbeelden, waren  de labels hier niet mee gediend.

SAMPLES

Een sample is het gebruik van een deel van een bestaande geluidsopname (aka een master) bij het maken van een nieuwe geluidsopname (nieuwe master). Een artiest kan een klein deel van een opname samplen en in een loop zetten, of veel verschillende opnames samplen om een nieuwe master te maken. Samplen is het meest gebruikelijk in hip hop, maar is in bijna alle genres te vinden. Als je een sample wilt gebruiken in je volgende compositie zorg er dan voor dat je de rechten hebt gecleared voordat je het probeert te gelde te maken.

Omdat de sample zelf een stuk van een opname van een compositie is, moet je de rechten langs zowel master als de uitgever kant clearen. Als je de rechten voor het gebruik van je nieuwe master niet hebt gekregen (en waarschijnlijk ook niet hebt betaald) bij de oorspronkelijke auteursrechthouders van de sample, zal je het erg moeilijk hebben om synchronisatie deals te sluiten. Music supervisors vinden rechten belangrijk en spelen altijd op veilig als het gaat om samples.

Splits

Splits op een compositie verwijzen alleen maar naar welk percentage elke songwriter krijgt. Bijvoorbeeld als Joe de muziek schrijft en Jane de tekst voor een liedje met de naam "Stop Throwing Apples at Me" zal de splitsing waarschijnlijk 50% Joe / 50% Jane zijn. Als een band met vier leden allemaal een liedje schrijven met de naam "The Cheese Stands Alone" zouden ze kunnen kiezen voor een gelijkmatige verdeling van 25%. Het is echt aan de schrijver om zelf af te spreken welk percentage ze allemaal moeten krijgen. Er zijn geen regels. De splitsing zal bepalen hoe de eventuele sync vergoedingen of royalty's worden verdeeld onder de schrijvers.

Synchronisatievergoeding

Elke keer dat een liedje wordt gesynchroniseerd met het beeld, zal het een synchronisatievergoeding vereisen. De vergoeding wordt bepaald door een aantal factoren, maar de drie grootste zijn:

Toepassingsgebied - De media waarop de synchronisatie zal plaatsvinden en live zal zijn (TV, Web, Videogame, Ad)

Termijn - Hoe lang de synchronisatie zal duren (1 week, 1 jaar, eeuwig, enz.)

Territorium - Waar de synchronisatie zal worden uitgezonden (Lokale stations, Nationaal, Wereldwijd)

Een andere factor is de onderhandelingskracht dat het liedje of de artiest heeft. Als je bijvoorbeeld een Dad Band uit Trenton, NJ met 67 views op YouTube bent, zul je waarschijnlijk niet in staat zijn om te onderhandelen over prijzen die zo hoog zijn als die van Steve Winwood.

Dit zijn niet ALLE zaken die een rol spelen bij het bepalen van de prijs van de synchronisatietarieven, maar ze zijn wel het belangrijkst.

Royalty's

Voor muziek zijn er twee soorten royalty's te verdienen: mechanische royalty's en uitvoeringsroyalty's

Mechanische royalty's zijn eenvoudigweg royalty's op basis van fysieke of digitale kopieën van een liedje. Deze worden betaald door de rechthebbende op de opname (master), dat meestal een label is. In de VS bedraagt het tarief van de mechanische royalty's 9,1 cent per verkoop van een fysieke opname of digitale download. Als je 100.000 iTunes-downloads van uw hit "Twerkin' in the Rain" heeft gehaald, is het label u $9.100 verschuldigd.

Uitvoeringsroyalty's worden betaald aan de songwriter en de uitgever op elk moment dat de compositie in het openbaar wordt uitgevoerd. Als je muziek wordt afgespeeld op tv of de radio, of live wordt uitgevoerd in een zaal door een coverband, ben je de royalty's voor publieke optredens verschuldigd. Uitvoerende rechtenorganisaties zoals Sabam of Buma/Stemra houden er toezicht op en innen deze royalty's namens jou.

Nu we het toch over...

PRO's

Een Performing Rights Organization (PRO) of beheersvennootschap is in principe een bureau dat namens de rechthebbenden (songwriters & uitgevers) royalty's int. Voor het grootste deel wordt een liedje in het openbaar gespeeld (tv-programma's, radio, The Olive Garden) en moet de locatie, het netwerk of het kanaal de rechthebbenden uitbetalen. De PRO's innen deze betalingen en verdelen ze onder hun rechthebbenden.

Er zijn verschillende PRO's, afhankelijk van het land waar u zich bevindt. In de VS zijn ASCAP, BMI en SESAC (dat alleen op uitnodiging is). In België is dit Sabam en in Nederland Buma/Stemra.

De manier waarop het allemaal verdeeld is, kan nogal ingewikkeld zijn, zoals je je waarschijnlijk kunt voorstellen. Er zijn bijvoorbeeld meer dan 150 verschillende licentietypes. Maar hier is een zeer vereenvoudigde indeling...

De locaties betalen jaarlijkse licenties, zodat de muzikanten kunnen spelen wat ze maar willen tijdens de optredens. De vergoeding is gebaseerd op een aantal verschillende factoren, maar voornamelijk capaciteit, gratis vs. ticket evenementen en de frequentie van de live-optredens.

• Detailhandel (kledingwinkels, kapperszaken, autodealers) betalen voornamelijk (maar niet uitsluitend) op basis van vierkante meters.
• Hospitality (restaurants en hotels) betalen volgens vele factoren, waaronder vierkante meters, capaciteit, TV vs. achtergrondmuziek.
• TV - Netwerken dienen cue sheets in van alle muziek die gebruikt wordt in hun programmering bij de PRO's. Deze cue sheets geven een overzicht van de tijdsduur van de gebruikte muziek. De tarieven verschillen afhankelijk van het netwerk en het tijdstip van de uitzending. Als je nummer wordt afgespeeld op NBC tijdens prime time zal het een hoger royaltytarief opleveren dan wanneer het om 2 uur 's morgens op BET Jazz werd afgespeeld.
• Radio's betalen volgens bereik en het gebruik wordt door de zenders rechtstreeks aan de PRO's gemeld.

Zoals je kan zien, is het echt complex. Daarom hebben songwriters PRO's nodig: om er zeker van te zijn dat als je muziek in het openbaar wordt afgespeeld, je betaald wordt. Het kan een cent per stuk zijn, maar vermenigvuldig dat met potentieel honderdduizenden stuks en je krijgt misschien wel wat geld uitbetaald.

Pre-clear

'Pre-cleared' is een term die wordt gebruikt door music supervisors. Het is muziek waarbij alle rechthebbenden akkoord gaan met vooraf bepaalde tarieven voor het gebruik van muziek voor een project. Laten we zeggen dat als een kledingmerk bijvoorbeeld nieuwe ontwerpen wil laten zien op Instagram. In de komende zes maanden zullen ze twee nieuwe video posts per week produceren en hebben ze €1.000 per post gebudgetteerd voor muziek.

Het merk stuurt een creatieve briefing naar de rechthebbenden en vraagt om "muziek geschikt voor mode en pre-cleared op €1.000 alles inbegrepen". De rechthebbenden sturen hen dan een pakketje muziek dat tegen dat tarief pre-cleared is.

Op deze manier kan het kledingmerk eenvoudigweg kiezen uit de pre-cleared tracks en deze gebruiken zoals ze willen, zonder dat ze zich zorgen hoeven te maken of ze de synchronisatiekosten kunnen betalen of niet. Zodra de nummers zijn gekozen, sturen ze een briefje naar de rechthebbenden die antwoorden met een contract en een factuur.

One-stop

One-stop betekent eenvoudigweg dat alle rechten (100% van de master en 100% van de publishing) door één entiteit worden vertegenwoordigd. Dit maakt het licentieproces voor beide partijen (licentiegever en licentienemer) zeer eenvoudig, aangezien zij het geheel van een liedje via één persoon kunnen clearen. Ze hoeven geen rechten op te sporen en te clearen met meerdere verschillende rechthebbenden. One-stop maakt ook meer flexibiliteit mogelijk op het gebied van de prijsstelling en de voorwaarden van de overeenkomst.

Sub-uitgevers

Vaak hebben songwriters of uitgeverijen "Sub Publishers" die de catalogus in andere gebieden van de wereld vertegenwoordigen. Dit kan voordelig zijn voor de oorspronkelijke rechthebbenden, aangezien zij een vertegenwoordiging hebben op markten waar zij dat normaal gesproken niet zouden doen. Sub-uitgevers nemen een commissie op de royalty's en synchronisatievergoedingen die zij in hun respectieve territoria verdienen.

MFN

MFN staat voor Most Favored Nations. Dit betekent dat alle betrokken rechthebbenden (master en uitgever) dezelfde vergoeding krijgen voor een sync. In principe krijgen alle partijen dezelfde voorwaarden en vergoeding, wat het meest gunstig is. 

Voorbeeld: Laten we zeggen dat je een artiest bent die hip hop beats produceert en je hebt 50% schrijvers aandeel op een 2 Chainz liedje genaamd "Vape Nation". Pepsi wil deze track gebruiken in hun volgende advertentie. Ze vragen alle rechthebbenden (label & uitgevers) om offertes voor het gebruik ervan. Als het label €100.000 voorstelt voor het gebruik en de uitgevers minder vragen, maar MFN voorstellen. Tenzij Pepsi een lager bedrag onderhandeld met het label, heeft het label nu gewoon "de lat hoog gelegd" voor wat de spot waard is, in geld.

TL,DR: onderhandel altijd een MFN-clausule.

Exclusiviteit in Publishing Administratie

Dit is een belangrijk issue.

Exclusiviteit is cruciaal als je serieus genomen wilt worden in de sync-wereld. Er zijn 2 belangrijke redenen voor...

1.) Laten we zeggen dat je een niet-exclusieve pub admin overeenkomst hebt met Bedrijf A. Je kan dan wettelijk een pub admin overeenkomst sluiten met Bedrijf B (en bedrijf C, D, enz.). Dus nu heb je verschillende mensen met rechten om je muziek te clearen voor synchronisatiemogelijkheden. Klinkt goed toch? NEE!! Het is een puinhoop. Wat gaat er gebeuren als Dunder Mifflin jouw nummer "Paper People Polka" wil gebruiken in hun nieuwe campagne. Ze zoeken het liedje op bij de PRO's en vragen aan alle bedrijven een offerte op.

Bedrijf A vraagt €20.000

Bedrijf B vraagt €10.000

Bedrijf C heeft geen idee wat ze doen en vraagt €750.

Met wie denk je dat ze de rechten gaan clearen?

Weet wat je waard bent.

2.) Als je een mooie tv-commercial deal landt (dit zijn vaak grote $$), vragen ze gegarandeerd om "marktexclusiviteit". Dit betekent dat je niet legaal een andere synchronisatieovereenkomst kunt aangaan met een directe concurrent op de markt voor de duur van de looptijd van de synchronisatie. Voorbeeld: Als je nummer "Drive Me Home, Kevin" in een Toyota-commercial belandt, kan je pas na afloop van de looptijd van de Toyota-spot wettelijk een synchronisatie voor een Ford-commercial afsluiten. Klinkt logisch, toch?

Nu, als je pub admin deal niet-exclusief is, dan kan Admin A de Toyota reclame clearen, terwijl Admin B de Ford reclame een week later kan clearen. Dan heeft geen van beide admins marktexclusiviteit en reclame agencies houden hier niet van.