Voor de tweede aflevering van onze "Getting Social" serie hebben we Brian Mazzaferri van Chicago's I Fight Dragons geïnterviewd. De band is al meer dan 6 jaar samen en speelt pakkende poprockmuziek waarin chiptune muziek van Nintendo Game Boy/NES is verwerkt. Na slechts twee jaar had I Fight Dragons de eer om getekend te zijn bij Atlantic Records, maar in 2012 vochten ze om uit hun deal te komen om de controle over hun muziek en inkomsten terug te krijgen.
Na een zeer succesvolle Kickstarter-campagne, brachten zij De nabije toekomst (gedistribueerd door TuneCore) in december 2014. TuneCore was vereerd om hen te kunnen helpen hun muzikale reis voort te zetten nadat ze van het labelsysteem waren vertrokken. Terwijl I Fight Dragons de aandacht heeft getrokken uit sync-plaatsingen in tv-programma's (inclusief het schrijven van het themalied voor ABC's The Goldbergs) en commercials, heeft de band altijd een attente en effectieve social media-strategie gehandhaafd. Door het bouwen van grote gemeenschappen op Facebook, YouTube en Twitter, het onderhouden van een blog en het regelmatig in contact komen met hun fans via al deze kanalen, voelden we dat ze perfecte kandidaten waren voor het delen van advies over hoe onafhankelijken het beste gebruik kunnen maken van social media.
Lees hieronder ons interview met leadzangeres Brian Mazzaferri, die ons inlicht over de muzikale reis van de band en hoe hun sociale aanwezigheid daarin een rol heeft gespeeld.
Gefeliciteerd met de release van The Near Future! Waar denk je dat de band het meest is gegroeid in de afgelopen 6+ jaar?
Brian Mazzaferri: Dank je wel! We zijn zeker psychedelisch dat het eindelijk uit is; we hebben er de afgelopen 2 jaar aan gewerkt, en het is een beetje surrealistisch om er over te praten als iets dat echt bestaat in de wereld.
Groeiend, heb ik het gevoel dat we ons vooral hebben gericht op onze afspraken. Toen we begonnen, gooiden we een soort van chiptune bovenop wat we al speelden, maar in de loop der jaren hebben we meer en meer geleerd over chiptune, en zijn we ook gegroeid als instrumentalisten en een band. Tegenwoordig spreken we met z'n vieren een gemeenschappelijke muzikale taal en het is altijd een knaller om aan arrangementen te werken.
Praktisch gezien was het erg cool om te zien dat we de afgelopen 6 jaar een vrij regelmatige fanbase groei hebben gehad. We hebben niet echt "grote pauzes" gehad waar we onze fans hebben opgepikt, alleen een aantal kleine en middelgrote pauzes waar we altijd mee probeerden te blijven pushen.
Jullie zijn van lokaal naar Atlantisch gegaan in slechts 2 jaar. Vertel ons hoe jullie in eerste instantie de aandacht van de luisteraars en de pers hebben getrokken.
Ja, dat was een gekke tijd. Ik denk dat we duidelijk geholpen werden door het feit dat onze muziek heel goed paste bij de tijdgeest van begin 2010, waarbij de nerd chique en de nerd cool werd. Een band die rockmuziek speelde gemixt met retro-videogame-geluidskaarten paste er goed in, wat niet te onderschatten is als het gaat om labels en mensen die proberen te raden wat het volgende grote ding is.
Daarnaast hebben we ook gewoon non-stop gewerkt, door te hosselen, lokale shows te spelen, te netwerken met andere lokale bands en van alles te proberen om in contact te komen met mensen die onze muziek misschien leuk vinden en betekenisvolle momenten en relaties te creëren.
Het was een heleboel voortdurend proberen nieuwe platforms en tools ook, hadden we vroege succes op sites als thesixtyone.com (die vroeger een belachelijk geweldige rpg-stijl muziek ontdekking site), jamlegend.com (dat was een echt cool online gratis gitaar-held type spel), en anderen. We hebben veel gedaan op MySpace (wat in die tijd belangrijk was), en een behoorlijke hoeveelheid op Twitter in de kinderschoenen, en natuurlijk meer en meer op Facebook naarmate de tijd vorderde. We deden de strijd van de bandcompetities in Chicago, en speelden elk samenwerkend evenement dat we konden vinden. We gebruikten platforms als TAXI en SonicBids om ook plaatsingen te krijgen. Ik denk niet dat het exacte pad dat we hebben gevolgd vandaag de dag helemaal relevant is, maar ik denk wel dat de belangrijkste filosofie van het constant proberen van nieuwe dingen en leren terwijl je gaat, nog steeds van toepassing is.
Twitter is een platform dat bijna parallel aan I Fight Dragons' carrière is geëvolueerd. Hoe heeft de band zijn relatie met de fans op Twitter gebruikt? Wat heb je gevonden dat voordelig is vanaf je eerste dagen tot en met 2015?
Inderdaad. Toen we in 2009 begonnen met het gebruik van Twitter leek het een gloednieuwe grens, en het was een groot deel van hoe we toen groeiden, hoe we meer mensen vonden en met wie we misschien onze muziek leuk vonden, en hoe we onderweg nieuwe vrienden maakten.
Het beste advies dat we in het begin kregen was eigenlijk van Leah Jones, een marketingtovenaar in Chicago die in het verleden ook al wat social media consulting / coaching deed met bands. Ze leerde ons social media te gebruiken als een conversatiemiddel, en niet als een promotie-instrument. Vooral bij Twitter gaat het niet om het uitdragen van je boodschap aan de wereld, maar om het vinden van de gesprekken die daar al plaatsvinden en deze op een zinvolle manier te volgen, waarbij je daadwerkelijk iets bij te dragen hebt.
Meestal zorgt alleen al het zijn van een mens en de interactie op echte, eerlijke manieren voor het meest betekenisvolle rendement.
Met 52K Facebook-fans, wat voor soort inhoud helpt de fans zich verbonden te voelen met I Fight Dragons?
Het is grappig, we hebben nog nooit een groeispurt gehad op Facebook, het is altijd gewoon een langzame en gestage klim geweest. Ik zou zeggen dat we ergens in het rijk van 10.000 fans per jaar voor de afgelopen 4 jaar of zo, en het is niet dat we elke specifieke vorm van inhoud; hoewel ik zal zeggen dat we proberen om dingen te doen die we denken dat onze fans zullen interessant vinden, en om ze te posten op een regelmatige basis. Gewoon regelmatig komen opdagen en proberen om iets toe te voegen lijkt te werken voor ons.
Ik zal zeggen dat sociale media, en Facebook in het bijzonder, het beste voor ons lijken te werken als het een brug slaat tussen wat er in de echte wereld gebeurt en het digitale. Wanneer we berichten plaatsen op Facebook alleen maar om te posten op Facebook, is het meestal een stuk minder effectief dan wanneer we iets in de wereld doen en dat verbinden we dan ook via de digitale wereld.
Ook is het tegenwoordig een gegeven, maar reageren op elk bericht of post op je eigen muur is voor ons altijd belangrijk geweest. Als een fan de tijd neemt om ons te bereiken, nemen we de tijd om terug te reiken, ook al is het alleen maar om dank te zeggen.
Sommige kunstenaars kiezen ervoor om in een bepaald sociaal platform aan te scherpen. Leg uit waarom I Fight Dragons ervoor kiest om zich over de hele linie beschikbaar te stellen en hoe je het georganiseerd houdt.
Ik denk dat mensen zoveel platformen moeten doen als ze denken dat ze effectief kunnen omgaan, en niet meer dan dat. Voor sommige mensen zijn het gewoon Twitteraars, het is hun natuurlijke ecosysteem, en dat is alles wat ze nodig hebben. Anderen zijn 100% YouTube, of 100% Tumblr, of zelfs Instagram. We hebben altijd een vrij diverse mix gebruikt, maar in werkelijkheid zijn de enige die we echt gebruiken op een dagelijkse basis Facebook en Twitter (en onze eigen blog).
In tegenstelling tot kunstenaars is het gebruikelijk om fans te zien die loyaal zijn aan slechts één sociaal kanaal. Merk je verschillen in de manier waarop je fans kiezen voor interactie op Facebook vs. Twitter?
Absoluut. Twitter is als een grote cocktailparty, met tonnen verschillende gesprekken rond verschillende onderwerpen, hashtags, groepen, enz. Het is heel ongedwongen, en heel gemakkelijk om mee te doen aan een gesprek. Facebook is veel meer verbonden met een echt persoon, en mensen hebben de neiging om zich veel meer te beklagen over indringers. Ik denk dat dat een goede reden is om jezelf beschikbaar te stellen op meerdere platformen, ook al is het alleen maar om een plek te hebben voor mensen die op dat platform zijn om je te bereiken en te taggen/berichten.
Na het landen van een aantal grote sync-plaatsingen in tv-shows, commercials en zelfs een WWE Pay-Per-View, vind je fans op weg naar I Fight Dragons' sociale kanalen in de vroege stadia van de ontdekking?
Ik zou zeggen dat sociaal heel typisch een deel van hoe nieuwe fans te weten komen over IFD, vrij dicht achter het horen van over ons van een vriend, dat is de belangrijkste manier waarop ik denk dat bijna iedereen hoort over nieuwe muziek deze dagen. In sommige opzichten is je Google-zoekopdracht je nieuwe homepage geworden, omdat mensen gewoon je bandnaam zullen googlen en zien wat er opduikt, en vaak leidt dat hen naar onze Facebook- of Twitter-feed.
Jullie zijn niet bang om voor de camera te staan en met je fans te praten. Hoe denk je dat YouTube ook onafhankelijke artiesten kan helpen om meer dan alleen muziekvideo's te maken?
Ik denk dat het tegenwoordig essentieel is om gewoon op camera te gaan. We gebruiken YouTube eigenlijk niet zo goed als we zouden kunnen, mensen als Kina Grannis, Hoodie Allen, Watsky, en meer hebben krankzinnige touringbases gebouwd door ware toewijding aan YouTube. Het is zo'n persoonlijk kanaal dat een diepe verbinding biedt die veel krachtiger is dan die van anderen, omdat mensen je daadwerkelijk kunnen zien en het gevoel hebben dat ze met je omgaan.
Een heleboel keren als je kijkt naar die artiesten profielen, ze hebben een TON van video-inhoud die veel meer oorzakelijk is, niet per se een geproduceerde muziekvideo. Misschien is het een casual cover song video, of zelfs gewoon een video blog, en ik voel me als dat soort dingen echt helpt verdiepen de verbinding tussen kunstenaar en fan; maar natuurlijk kost het veel meer moeite om een video te maken (zelfs een casual) dan het doet om een tweet te plaatsen, dus het kost veel meer tijd en energie inzet, vooral als je ervoor wilt zorgen dat al je video's goed zijn (wat natuurlijk het doel moet zijn).
TuneCore was enthousiast om The Near Future te verspreiden. Vertel ons eens wat over uw vertrek uit het labelsysteem en welke rol social media hebben gespeeld in de release en marketing van het nieuwe album.
We waren blij dat we TuneCore gebruikten! We deden onze tijd in het labelsysteem en leerden een ton, maar uiteindelijk werkte het niet voor ons. De manier waarop dat systeem is gestructureerd, is een soort van alles of niets, omdat je alle inkomsten uit je albumverkoop weggeeft in ruil voor het label dat voor het geld staat om het album in de eerste plaats op te nemen. Dit is extreem, veel mensen beseffen niet dat artiesten hun eigen CD's van het label moeten kopen om ze te verkopen op shows, en zelfs tegen groothandelsprijzen betalen ze over het algemeen $7 of $8 voor elk exemplaar van hun eigen album.
Vooral nu Kickstarter een paar jaar geleden in de strijd is gekomen. Het is meer dan ooit mogelijk voor een band om andere manieren te vinden om de opnamekosten te verhogen, en dan te beginnen met een gestage stroom van inkomsten uit de verkoop van albums terwijl je blijft spelen, meer muziek maakt en groeit. Het is zo veel meer organisch, en je hoeft niet elke keer opnieuw te beginnen. Plus het omhoog drukken van je eigen CD's voor $1 per stuk maakt het veel meer haalbaar om daadwerkelijk geld te verdienen bij live shows.
De waarheid is dat we nooit echt enige marketing uitgaven van het label kregen, noch enige radiopromotie, dus we deden in wezen al onze eigen promotie via sociale media, zelfs toen we op een label zaten. Etiketten zijn tegenwoordig onderbemand, en de grote acts hebben de neiging om alle tijd van het personeel te krijgen.
Lang verhaal kort, we zijn altijd al een soort van "we doen het zelf" soort band geweest, en sociale media is het natuurlijke promotiemiddel voor die mentaliteit.
I Fight Dragons is een goed voorbeeld van een indieband die sociaal goed doet. Wat voor advies kun je geven aan gelijkgestemde artiesten die hopen dat ze hun sociale vaardigheden kunnen gebruiken om hun carrière te bevorderen?
Ten eerste, dank je wel! Ik kan eerlijk zeggen dat ik voortdurend worstel met hoe ik het sociale beter kan gebruiken, hoe ik er meer uit kan halen en hoe ik het naadloos in mijn leven kan integreren. Het is constant in ontwikkeling, en ik denk niet dat het iets is wat je ooit voor 100% kunt oplossen.
Ik weet dat het een moeilijk evenwicht kan zijn als je moet kiezen tussen tijd besteed aan muziek en tijd besteed aan sociaal werk, maar ik denk dat ze allebei belangrijk zijn. Ik denk dat het verschil tussen het doen van muziek puur als hobby en het benaderen van het als een carrière is grotendeels in hoeveel tijd je bereid bent om te besteden aan de carrière aspecten van hustling, netwerken, marketing, en het bevorderen van jezelf. Het vinden van dat evenwicht is nooit gemakkelijk, want als je te ver gaat in de carrière kant is het gemakkelijk om uitgebrand te raken en te vergeten waarom je al dat werk doet in de eerste plaats.
Dat gezegd hebbende, denk ik dat de werelden van kunst en marketing meer en meer samenbloeden en dat er een gevoel is dat een band of een kunstenaarscarrière een soort verhalende kunstvorm op zich aan het worden is.
Puur praktisch gezien vind ik gewoonte en regelmaat mijn absolute beste wapen in de strijd om op alle sociale kanalen te blijven. Het vaststellen van dagelijkse gewoontes en brute dwang voelt in het begin erg moeilijk en vervelend, maar al snel wordt het gewoon onderdeel van je routine, en je mentale energie is vrij om te werken aan meer creatieve inspanningen.
Tags: featuring i fight dragons onafhankelijke muziek indie sociale media strategie de nabije toekomst