[Noot van de redactie: Dit is een gastblog geschreven door Justin M. Jacobson, Esq. Justin is een entertainment- en media-advocaat voor The Jacobson Firm, P.C. in New York City. Hij leidt ook Label 55 en doceert muziekbusiness aan het Institute of Audio Research. ]
UPDATE: Lees deel 2 van deze serie hier!
In onze vorige aflevering hebben wij de relatie tussen artiest en manager onderzocht en een aantal standaardclausules en onderhandelingstactieken besproken. We beginnen nu met een eerste onderzoek van een paar geselecteerde clausules uit een standaardovereenkomst voor de platenindustrie, beter bekend als een "platencontract".
Zodra een muzikant zijn product (muziek) heeft afgewerkt, wordt de muziek vervolgens onder het publiek verdeeld voor verkoop, hetzij fysiek (cd's, vinyl), digitaal (mp3-downloads, internetstreams) of in beide formaten. De distributie wordt over het algemeen verzorgd door een derde partij namens de artiest, tenzij de artiest zijn eigen muziek zelf distribueert. Indien een artiest een beroep doet op een derde distributeur, is een van de meest dominante distributeurs van opgenomen muziek in de industrie het platenlabel. Deze ondernemingen distribueren de door de muzikant opgenomen muziek via verschillende kanalen, onder meer aan grootwinkelbedrijven zoals Best Buy en Target. Platenlabels zijn ook betrokken bij de digitale distributie door het werk als digitale downloads (MP3-formaat) aan te bieden in digitale winkels zoals iTunes Store en op digitale muziekstreamingplatforms, zoals Spotify en Pandora.
Het landschap van de opname-industrie is vandaag de dag aanzienlijk veranderd ten opzichte van vroeger, nu veel van de oudere, onafhankelijke labels zijn verkocht en in elkaar zijn opgegaan. Zo zijn er bijvoorbeeld nog steeds een aantal grote platenlabels zoals Capitol Records, Columbia Records, Interscope Records en Atlantic Records; de meeste daarvan zijn echter eigendom van andere grotere amusementsentiteiten zoals Warner Music Group, Universal Music Group of Sony Music Entertainment. Daarnaast hebben vele grote labels ook "vanity" labels opgericht. Deze fungeren als kleinere distributiebedrijven waar een producent of een artiest andere artiesten of producenten tekent bij dit imprint en het "vanity" label wordt vervolgens door een grotere entertainmententiteit aan het publiek verstrekt. Zo is "Cash Money Records" een "ijdel" label dat wordt verdeeld door Republic Records, dat onder de paraplu van Universal Music Group valt. Er zijn ook een aantal onafhankelijke platenlabels zoals Sub Pop Records, Epitaph Records en Norton Records, die op eigen houtje werken en distribueren. Daarnaast is er een recente opkomst van "digital only" platenlabels die functioneren als traditionele platenlabels, maar uitsluitend muziek digitaal distribueren.
Zodra een artiest de geschikte distributie-entiteit heeft gekozen, is het gebruikelijk dat de partijen een overeenkomst sluiten waarin de punten van de overeenkomst worden uiteengezet. Laat ons, om deze contractuele relatie beter te begrijpen, nu een reeks veel voorkomende clausules bekijken die in vele standaardovereenkomsten met platenmaatschappijen zijn opgenomen.
Net als bij beheersovereenkomsten is de "looptijd" of de duur van de overeenkomst van het grootste belang.
TERMIJN - (a) De Termijn zal bestaan uit een initiële contractperiode ("Eerste Contractperiode") en elk van de verlengingscontractperiodes ("Contractperiodes") waarvoor wij de opties zullen hebben uitgeoefend die in de volgende zin worden uiteengezet. LABEL zal drie (3) afzonderlijke en opeenvolgende onherroepelijke opties hebben, elk om de Termijn te verlengen voor een volgende Contractperiode. Elke optie tot verlenging van de Termijn voor een aanvullende Contractperiode zal automatisch worden uitgeoefend. De tweede Contractperiode zal de "Tweede Contractperiode" worden genoemd, de derde Contractperiode zal de "Derde Contractperiode" worden genoemd en de vierde Contractperiode zal de "Vierde Contractperiode" worden genoemd.
(b) De Eerste Contractperiode zal aanvangen op de datum van Voltooiing en zal duren tot de laatste van:
(i) De datum twaalf (12) maanden vanaf de datum van deze Overeenkomst; of
(ii) De datum zes (6) maanden na de laatste dag van de maand waarin het Record Label
het Album dat gemaakt is ter nakoming van de Opnameverplichting voor de eerste Contractperiode commercieel uitbrengt in de United States.
(c) Elke volgende Contractperiode zal opeenvolgend lopen, te beginnen bij het verstrijken van de onmiddellijk voorafgaande Contractperiode, en zal doorlopen tot de laatste van de volgende data
(i) de datum twaalf (12) maanden na het begin van de betreffende Contractperiode; of
(ii) de datum zes (6) maanden na de laatste dag van de maand waarin het Bedrijf het Album dat gemaakt is ter nakoming van de Opnameverplichting voor de eerste Contractperiode commercieel uitbrengt in de United States.
In deze taal staat dat het platenlabel één "vaste" of "toegezegde" albumrelease zal hebben met de "optie" voor maximaal drie extra albums, in totaal een potentiële deal voor vier albums. Zoals het er staat, kan het label naar eigen goeddunken over deze opties beslissen. Bovendien betekent deze bepaling dat de overeenkomst ingaat bij de ondertekening en eindigt hetzij na het verstrijken van een jaar na de ondertekening van de overeenkomst, hetzij zes maanden na het laatste commercieel uitgebrachte album. Ook wordt bepaald dat elke volgende optie voor een vergelijkbare periode geldt.
Aangezien de meeste overeenkomsten voor de distributie van platen soortgelijke bewoordingen bevatten, kan een artiest proberen te onderhandelen over specifieke parameters die vereist zijn opdat het platenlabel een van zijn opties zou kunnen uitoefenen. Een artiest zou bijvoorbeeld een bepaling kunnen opnemen die het label het recht geeft een optie voor een extra album uit te oefenen als het vorige album een bepaald verkoopcijfer haalt (d.w.z. als er 20.000 exemplaren van een album worden verkocht) of als de release een bepaald percentage terugverdient van een voorschot dat door het label aan de artiest is betaald (d.w.z. als 75% van het vorige voorschot is terugverdiend).
Zodra de "termijn" van een overeenkomst is vastgesteld, is een andere belangrijke clausule om te ontcijferen de definitie van wat "levering" van een "album" is om te voldoen aan de "opnameverplichting" van een artiest.
Eis tot levering - Gedurende elke Contractsperiode zal het Label de Artiest ertoe aanzetten om opnames te maken en zal de Artiest aan het Label masters leveren die voldoende zijn om één (1) Album te vormen (de "Opnameverplichting"). Een "Album" zal bestaan uit ongeveer twaalf (12) tracks met een totale duur van ongeveer vijfenzeventig (75) minuten (het "Album"). Om een Album "Geleverd" te krijgen op grond van deze Overeenkomst, dient het te zijn vervat in het formaat waarvan het Label de Artiest in kennis stelt, in de juiste vorm voor de productie van de onderdelen die nodig zijn voor de vervaardiging van commerciële Opnamen, welke aan het Label zullen worden geleverd tezamen met alle materialen, vrijgaven, toestemmingen, goedkeuringen, licenties en permissies die nodig zijn om het betreffende album commercieel uit te brengen. Elk Album zal onderworpen zijn aan de goedkeuring van het Label als zijnde technisch en commercieel bevredigend.
Voorts zal de Artiest, tenzij het Label uitdrukkelijk schriftelijk anderszins instemt, ervoor zorgdragen dat de Artiest ter nakoming van de Opnameverplichting geen Uitvoeringen opneemt die: (1) niet zijn opgenomen in een opnamestudio (d.w.z. "In Concert" of "Live" uitvoeringen); (2) instrumentale Uitvoeringen; (3) uitsluitend spraak of gesproken woord; (4) niet in de English taal; (5) geremixte of opnieuw bewerkte of mixen (bijv, uitgebreide mixen van een Album Master) of anderszins gewijzigde versies van eerder opgenomen Uitvoeringen; (6) gebaseerd op een overkoepelend thema (bijv. een kerstalbum); of, (7) Uitvoeringen van meer dan één Compositie (bijv. een medley).
In het kader van een platenovereenkomst is de "levering" van een album een belangrijk twistpunt tussen het label en de artiest. Traditionele taal, zoals in de clausule hierboven, vereist bijvoorbeeld dat elk album dat aan het platenlabel wordt voorgelegd zowel "technisch" als "commercieel" bevredigend moet zijn om een "geleverd" album te vormen onder de "albumverbintenis" van een artiest. Een album is "technisch" bevredigend wanneer de master technisch goed in elkaar zit en kan worden gebruikt om CD's, platen, enz. te maken. Hieraan is vrij gemakkelijk te voldoen, aangezien elk nummer dat werd opgenomen, gemixt en gemasterd in een gerenommeerde opnamestudio of door een gerenommeerde professional, zou moeten volstaan. Omgekeerd is een album alleen "commercieel" bevredigend als, en alleen als, het label gelooft dat het album zal verkopen. Dit betekent dat het album "bevredigend is voor commerciële exploitatie", wat zeer subjectief is. Bij het onderhandelen over deze clausule zou een artiest kunnen proberen om de tevredenheid van de "levering" te beperken met een album dat "technisch" bevredigend is in tegenstelling tot een album dat zowel "technisch" als "commercieel" bevredigend is. Dit is vooral belangrijk in opkomende muziekgenres, zoals elektronische dansmuziek, waar er vaak snelle en onvoorspelbare verschuivingen zijn in het luisterpubliek waardoor een artiest of een type muziekgenre dat ooit zeer verkoopbaar was, dat nu niet meer is. Indien het label de levering van een album door een artiest afwijst, verhindert het elke bijkomende vooruitgang binnen het contract, zoals de toekenning van bijkomende geldelijke voorschotten. Deze situatie kan zich ook voordoen wanneer een artiest is getekend bij een platenlabel en vervolgens verscheidene maanden nodig heeft om de laatste hand te leggen aan zijn album. Als tijdens deze periode het hele muzikale landschap verschuift, kan de muziek van de artiest verouderd raken en commercieel niet meer bevredigend zijn voor het label, dat vindt dat het dit materiaal nu niet meer kan verkopen.
Bovendien definieert de bovenstaande clausule een "album" als ongeveer twaalf nummers met een totaal van vijfenzeventig minuten; er zijn echter verschillende opnamen die geen voldoende "track" vormen om mee te tellen voor de "albumverplichting" van een artiest tegenover de platenmaatschappij. In de bovenstaande bewoordingen staat bijvoorbeeld dat een "live" opgenomen uitvoering geen aanvaardbaar nummer is, tenzij de platenmaatschappij dit toestaat. Verder zal een track die uitsluitend instrumentaal of uitsluitend acapella is niet tellen, tenzij het label dat zegt. Bovendien tellen anderstalige tracks, remixen van originele tracks of "thema"-tracks, zoals een kerst- of vakantiealbum, niet mee zonder toestemming van het label. Een artiest kan altijd proberen te onderhandelen dat een bepaalde "live" versie van een nummer meetelt voor het "album"; maar uiteindelijk zal het label misschien niet akkoord gaan of alleen dit ene specifieke nummer toestaan in plaats van de beperking helemaal op te heffen.
Een andere essentiële clausule in een standaard opname contract is de "voorschot" of "voorschot van opname fondsen" sectie. De onderhandeling van deze paragraaf heeft de potentie om ernstig invloed op de carrière van een kunstenaar als dit is het "geld" de kunstenaar krijgt voor het ondertekenen van de deal en zijn de middelen die de muzikant beschikbaar heeft om daadwerkelijk op te nemen en af te ronden hun album.
Voorschotten/Opnamegelden: Het Label zal aan de Artiest de volgende Opnamefondsen verstrekken (inclusief alle producer-voorschotten en opnamekosten), die kunnen worden verhaald op alle royalty's en eventuele andere overeenkomsten tussen partijen. Onder "enige andere overeenkomst" wordt in deze paragraaf verstaan enige andere overeenkomst met het Label met betrekking tot de Opnamen van de Artiest of met betrekking tot de Artiest als een opname-artiest of als producent van Opnamen van de eigen uitvoeringen van de Artiest.
(a) Voor "Opnamefonds"-voorschotten voor de Albums zullen de volgende "minima" en "maxima" worden gehanteerd:
(b) Geen enkel respectief Opnamefonds zal de "maximum gelden" zoals uiteengezet in Paragraaf (a) overschrijden. Indien de Artiest er niet in slaagt een bedrag te verdienen dat overeenkomt met honderd (100%) procent van het voorschot in het kader van het Opnamefonds als verdiende royalty's van artiesten met betrekking tot eenheden via de normale detailhandelskanalen in de United States van het Album, dan zal het in Lid (a) vermelde "Minimum" bedrag door het Label aan de Artiest worden verstrekt. Indien de Artiest een bedrag verdient dat gelijk is aan ten minste honderd het voorschot van het "Recording Fund" als verdiende royalty's van artiesten met betrekking tot eenheden via de normale detailhandelskanalen in de United States van het Album, dan zal het in Lid (a) genoemde "Maximum" bedrag door het Label aan de Artiest worden verstrekt.
(c) Het Label zal aan de Artiest de helft (1/2) van elk in Paragraaf (a) hieronder vermeld voorschot van het Opnamefonds betalen bij aanvang van de opnamen voor elk respectief Album. Het saldo van elk respectief Opnamefondsvoorschot zal aan de Artiest worden betaald binnen dertig (30) dagen na de technisch en commercieel bevredigende levering van elk voltooid Album aan het Label.
Zoals gezegd valt elk album dat door het label wordt uitgebracht samen met een extra "voorschot" op de opnamekosten, zodat de artiest zijn albumverplichting aan het label kan nakomen. Doorgaans willen de meeste labels goedkeuring over het opnamebudget; en als er geld overblijft van de opnamefondsen na het betalen van alle bijbehorende opname-, mix-, montage- en masteringkosten, krijgt de artiest dat. Als de muzikant extra fondsen nodig heeft om het album op te nemen en af te werken, moet de artiest het verschil meestal uit eigen zak betalen. In bepaalde situaties kan het label er echter voor kiezen om het verschil te betalen; en in die gevallen behandelt het label de extra betaling als een extra terugvorderbaar voorschot. Deze situatie kan zich voordoen wanneer er geen andere manier is voor de artiest om de fondsen te verkrijgen om het album af te werken; en het label liever een afgewerkt album aanvaardt dat iets meer kost dan oorspronkelijk gebudgetteerd dan een niet-afgewerkt album dat niet verkocht kan worden. Het hierboven vermelde "minimumbedrag" wordt de "ondergrens" genoemd. Zoals de clausule hierboven stelt, als een artiest er niet in slaagt om het volledige voorschot van het label terug te verdienen, zal hij enkel het "minimum" bedrag ontvangen voor zijn volgende album. Omgekeerd wordt het hierboven vermelde "maximum" het "plafond" genoemd. Dit is het hoogste bedrag dat het label aan de artiest zal geven voor zijn volgende album, ongeacht hoe goed de verkoop van het vorige album was. Zoals in de vervolgclausule staat, als een artiest zijn vorig voorschot volledig terugverdient, zal hij het "maximum"-bedrag ontvangen voor zijn volgende album.
In de meeste gevallen kan elk voorschot dat door het label aan een artiest wordt betaald, volledig worden terugverdiend met de royalty's die op het materiaal worden verdiend. Dit betekent dat nadat het label de artiest een bepaald bedrag heeft voorgeschoten, het label alle royalty's behoudt die de artiest voor de opnamen heeft verdiend totdat het oorspronkelijke bedrag is terugbetaald. Dit wordt verder geïllustreerd door het feit dat in de meeste clausules staat dat de bedragen die door het label kunnen worden teruggevorderd, "alle bedragen omvatten die aan u of namens u zijn betaald, of anderszins zijn betaald in verband met deze overeenkomst". Dus alle kosten die het label betaalt, inclusief, om er een paar te noemen, alle
opnamekosten, kosten voor de productie van muziekvideo's, studiosessies en marketing en promotie voor het album. Deze worden over het algemeen allemaal terugverdiend voordat de artiest extra geld ontvangt. Dit is de reden waarom de werkelijke "minima" en "maxima" onderwerp zijn van uitgebreide onderhandelingen, aangezien het bedrag dat de artiest in eerste instantie ontvangt vervolgens van invloed is op wat hij in de toekomst zal ontvangen, als hij al iets ontvangt.
De royalty's die een artiest op grond van deze overeenkomst en de meeste standaardovereenkomsten verdient, zijn doorgaans onderworpen aan kruiselingse zekerheidsstelling. Dit betekent dat alle gelden die het label heeft voorgeschoten "op grond van deze of een andere overeenkomst tussen de partijen" worden teruggevorderd van alle inkomstenstromen waar het label recht op heeft. Als het label bijvoorbeeld een uitgavecontract heeft met de artiest, kan de platenmaatschappij het geld dat zij heeft voorgeschoten om een album te maken, terugvorderen van de uitgavegelden van de artiest. Op dezelfde manier, als er een neveninkomstenovereenkomst bestaat met de artiest, zou het label de fondsen die het heeft voorgeschoten om de opgenomen muziek te maken, kunnen terugvorderen van de toermiddelen van de artiest of van de verkoop van merchandise van de artiest, of andere inkomsten die zijn opgenomen in de overeenkomst met de artiest. Omgekeerd staat een overeenkomst zonder wederzijdse zekerheidsstelling het label toe om de fondsen die het heeft voorgeschoten voor de creatie van opgenomen muziek alleen terug te vorderen van de fondsen die zijn verdiend met de verkoop van de muziek in plaats van dat het label de fondsen terugvordert van elke potentiële stroom van inkomsten waar het label recht op heeft. Idealiter zou een artiest moeten proberen te onderhandelen dat de overeenkomst niet door kruiselingse zekerheden wordt gedekt; maar dit kan een moeilijk punt zijn om over te onderhandelen, aangezien het label kan aandringen op kruiselingse zekerheidsstelling van alle inkomsten die het verwerft om zichzelf terug te betalen voor de kosten die het reeds aan het talent heeft voorgeschoten.
Bovendien is het in de industrie gebruikelijk dat in de meeste opnamedeals een voorschot niet kan worden terugbetaald. Het is dus niet nodig dat de artiest het geld dat hem door de platenmaatschappij ter beschikking is gesteld, opnieuw betaalt. Dit geldt zelfs als de artiest uiteindelijk "flopt" en het oorspronkelijke voorschotbedrag nooit terugverdient uit de royalty's die hij verdient met de verkoop van zijn muziek.
Dit zijn slechts enkele van de belangrijkste punten waarover de partijen het eens moeten worden. In onze volgende afleveringzullen wij enkele aanvullende clausules bespreken die gewoonlijk in veel standaardopnameovereenkomstenworden opgenomen .
Dit artikel is niet bedoeld als juridisch advies, aangezien een ter zake gespecialiseerde advocaat moet worden geraadpleegd. Sommige van de clausules zijn ingekort en/of bewerkt voor inhoudelijke doeleinden, dus geen van deze clausules mag woordelijk worden gebruikt, noch fungeren zij als enige vorm van juridisch advies of raadgeving. Wij zijn ons ook bewust van het belang van streaming-opnamen; maar dat zullen wij voor een andere dag moeten laten.
Tags: overeenkomsten aanbevolen featuring indie kunstenaar justin m jacobson juridisch platencontract platencontract platenlabel platencontract voorwaarden tunecore