Boston, Massachusetts is de thuisbasis van meer dan 250.000 universiteitsstudenten. Met instellingen als Harvard, M.I.T., Berklee College of Music, Emerson, Boston College en een heleboel andere, is het een gegeven dat je veel artiesten en bands ziet die hun draai vinden in een grote Amerikaanse stad - of ze nu studenten zijn die elkaar ontmoeten op een lokaal feest of optreden, of een afgestudeerde student die zijn muziekcarrière voortzet door middel van onderwijs. Toen ik in de streek opgroeide, was ik geobsedeerd door bands in de 'plaatselijke scene' - ik nam de T om bands te zien spelen in plaatsen van Elks Lodges tot 18+ zalen waar ik een ID moest 'lenen' om binnen te komen. Maar zelfs toen merkte ik al een verloop, want bands trokken naar andere delen van de wereld, zoals New York en L.A., of zalen die toegankelijk waren voor alle leeftijden sloten onverwachts hun deuren.
Hoewel dit niet ongewoon is, is er nog steeds veel te houden over de muziekscene van Boston, maar het kan een moeilijke plek zijn om te leven en te overleven als muzikant of ingenieur. En hoe zit het met de potentiële fans die niet weten wat er in hun achtertuin is?
Enter The Record Co - een in Boston gevestigde non-profit faciliteit die toegang biedt tot een betaalbare ruimte om kwaliteitsprojecten op te nemen en kansen biedt aan freelance engineers en producers. Het resultaat is een veelgeprezen samenwerkingsatmosfeer die helpt om het landschap van Boston's onafhankelijke muziekscene te veranderen. En niet te vergeten, The Record Co. laat op een geweldige manier zien wat Boston allemaal te bieden heeft met hun Boston Sessions mixtape serie, waarvan Vol. 2 binnenkort uitkomt!
In de Studio Spotlight van deze maand sprak ik met Jesse Vengrove, programmadirecteur (en technicus/muzikant) bij The Record Co. om te bespreken hoe de non-profitorganisatie dit soort toegang aanbiedt en hoe dat zijn vruchten afwerpt:
Eerst en vooral, wat inspireerde u om The Record Co. op te richten en dit te doen als een non-profit?
Ga naar een studio eigenaar en stel hem de volgende twee vragen en je zult waarschijnlijk dezelfde antwoorden krijgen:
1) "Maakt u veel winst?" - "Nee"
2) "Waarom doe je dit dan?" - "Ik hou van het werk en ik denk dat het belangrijk is/ culturele en/of artistieke waarde heeft."
En daar hebt u de meest informele definitie van een non-profitorganisatie.
The Record Co. werd opgericht in 2009 en, na een mislukte startup (eerste locatie overstroomd), verhuisden we naar onze huidige faciliteit in 2010. De non-profit insteek kwam voort uit het besef dat niemand echt een studio hoeft te bezitten, mensen moeten er alleen toegang toe hebben.
We wilden een ruimte creëren die voor iedereen toegankelijk is, ongeacht sociaal-economische status, ras, geslacht, en we wilden een ruimte creëren die deel uitmaakt van de gemeenschap en iets teruggeeft aan de stad. Wij vragen onze klanten om de faciliteit te gebruiken zoals elke andere studio, maar de tarieven worden gesubsidieerd door stichtingen/subsidies en individuele donoren die geloven dat het belangrijk is om een levendige en creatieve scene in Boston te cultiveren.
We hebben een manier gevonden om artiesten toe te laten binnen te komen en de faciliteit te gebruiken tegen een prijs die werkt voor kleine/niet-bestaande budgetten terwijl we vertrouwen op andere financieringsbronnen om de dagelijkse operaties draaiende te houden. In 2017 zijn we op weg om 1.100 sessies te organiseren in de twee zalen, dus het spreekt voor zich dat we aan de vraag voldoen (terwijl er nog steeds nieuwe studio's bijkomen en oude studio's blijven bestaan).
Geef onze lezers een beetje een overzicht van de faciliteit in het algemeen. Wat onderscheidt jullie studio's van anderen in de omgeving?
We hebben momenteel ongeveer 5.000 sq/ft verdeeld over 2 verdiepingen, wat ons een behoorlijke ruimte geeft. We hebben twee studio's, Studio A en Studio B (ja, super creatief!). Studio A is 2.500 sq/ft en bevat een volledige keuken en een lounge (met een steeds groeiende eerbetoon aan de geweldige kunstcollectie bij Goodwill). We wilden het laten voelen alsof je de woonkamer van je vriend binnenloopt, warm en huiselijk. We hebben veel ramen laten zitten zodat er veel natuurlijk licht is, wat de ruimte echt comfortabel maakt. Er zijn twee iso cabines daar en een grote live kamer. Je kunt daar gigantische drumgeluiden krijgen (en we hebben er ooit een orkest van 45 man in gepropt) of je kunt de ruimte controleren/segmenteren met gobo's. Het is een grote ruimte maar we hebben ons best gedaan om de zichtlijnen open te houden zodat niemand zich afgesloten voelt.
Studio B is onze kleinere vocal/overdub kamer. Deze kamer is iets chiquer dan Studio A; geen ramen naar buiten, kleurveranderende LED-verlichting, leren bank. Het is een kleine maar ruim genoeg zodat het nooit druk aanvoelt, en iedereen houdt altijd van de zelfgemaakte absorptie panelen die de muur bedekken. Studio B heeft zeker een meer traditionele uitstraling vergeleken met A, maar het is zeker niet steriel; het is nog steeds een comfortabele ruimte om in te werken. Er is een lounge buiten de studio, dus er is veel ruimte om je te verspreiden. Studio B heeft een eigen badkamer die uitstekend geschikt is voor reamping.
Uiteraard bieden jullie een ruimte aan de vele artiesten van Boston om op te nemen, maar vertel ons eens wat meer over hoe jullie opzet ten goede is gekomen aan freelance engineers in de zeven jaar dat jullie bestaan.
TRC is een 100% freelance studio, wat betekent dat we geen engineers in dienst hebben. Wij denken dat het heel belangrijk is voor artiesten om te werken met technische professionals waar ze goed mee overweg kunnen (zowel persoonlijk als muzikaal) en dus dwingen we af dat elke klant zijn eigen engineer meeneemt. Op dit moment hebben we 1.100 optredens voor freelancers per jaar in onze faciliteit, en we hebben onze studio's zo geprijsd dat er ruimte is voor ingenieurs om een redelijke prijs te vragen voor hun diensten.
Als klanten doorverwijzingen nodig hebben, verwijzen we naar onze medewerkers, die ook allemaal goede technici zijn (maar ze onderhandelen nog steeds over hun eigen tarieven en worden rechtstreeks door de klant betaald als freelancer). We zien ook veel engineers van andere studio's in de stad (Q Division, Mad Oak, Zippah, Futura...) en dat vinden we geweldig.
Heeft de manier waarop jullie werken een eigen gemeenschap gekweekt binnen de grotere muziekscene? Heb je het gevoel dat je een ruimte biedt voor samenwerking en netwerken?
We zien elk jaar duizenden muzikanten/artiesten/engineers door onze deuren komen, dus ik ben blij te kunnen zeggen dat het voelt alsof we een grote gemeenschap hebben rond het werk dat we doen. We hechten veel waarde aan de face-to-face interactie die in de opnamestudio plaatsvindt en zijn blij om te zien dat zoveel mensen uit hun kelder of slaapkamer komen om samen te werken. De beste muziek wordt niet in een vacuüm gemaakt, daar is meestal een team voor nodig.
Hoe denkt u dat The Record Co. heeft bijgedragen aan het steeds veranderende landschap van de kunst in Boston?
We hebben op twee manieren bijgedragen: door directe steun aan artiesten/muzikanten en door een poging om het grote publiek bewust te maken van de geweldige muziek die in onze stad wordt gemaakt. Er is een duidelijke behoefte aan de programmering die we doen, aangezien er duizenden mensen zijn die gebruik hebben gemaakt van onze studio's. We hebben bands en technici gehad die ons vertelden dat wij de reden zijn dat ze in Boston zijn gebleven in plaats van naar NYC of LA te verhuizen, wat voor ons zeer betekenisvol is en laat zien dat er behoefte is aan het werk dat we doen.
We hebben ook een poging gedaan om muziekfans in Boston te betrekken en hen te laten weten dat je niet hoeft te kijken naar NYC / LA of Pitchfork / Rolling Stone om goede nieuwe muziek te vinden, er is eigenlijk tonnen wordt gemaakt overal om je heen. Het verhogen van de reputatie en het bewustzijn van wat er hier in Boston gebeurt is een lang proces, maar het dient er alleen maar toe om de stad meer als thuis te laten voelen voor alle muzikanten/artiesten die worstelen om hier in Boston te wonen en te werken.
Wat heeft Boston nog meer nodig om een gelukkiger thuis te worden voor werkende musici en ingenieurs, voor een stad met een kwart miljoen studenten en een burgemeestersbestuur dat hoopt deze bevolking na het afstuderen te behouden?
Dat is een moeilijke en iets waar we het regelmatig over hebben. Muziekpodia voor alle leeftijden, meer (goed onderhouden) oefenruimtes, beter openbaar vervoer, betaalbare huisvesting binnen de stadsgrenzen.... Geen van deze dingen zijn gemakkelijk op te lossen problemen, maar ze zouden er allemaal voor zorgen dat de stad een meer gastvrije plek wordt voor artiesten en technici.
Over studenten gesproken, hoe werkt de Recor Co. samen met kunstenaars en ingenieurs in opleiding van plaatselijke hogescholen en universiteiten?
We wilden onze studiotarieven zo vaststellen dat artiesten het zich konden veroorloven om een passende hoeveelheid tijd te huren om daadwerkelijk te bereiken wat ze van plan waren. Tegenwoordig is de enige manier voor artiesten om zichzelf te ontwikkelen het optreden als hun eigen A&R en gewoon doorgaan met opnemen en tweaken totdat ze uiteindelijk op iets goeds uitkomen.
Omdat we ook veel technici hebben die net beginnen of die nog nooit in een studio hebben gewerkt buiten de universiteit, organiseren we om de week een oriëntatiegesprek dat bestaat uit een gesprek over de verwachtingen en beste praktijken tijdens het werken in een professionele omgeving, hoe je valkuilen kunt vermijden die de sfeer voor de spelers om zeep kunnen helpen, en dan een volledige technische wandeling door de faciliteit. Er is altijd personeel aanwezig om te helpen met eventuele technische vragen/problemen en we hebben een geweldig team van parttime assistenten die ook kunnen helpen.
Na zes jaar in het bedrijfsleven heb je Boston Sessions, Volume 1 uitgebracht - wat resulteerde in een zeer coole ontwikkeling in de Rock Band videogame franchise! - Wat bracht je ertoe om dit uit te brengen? Wat was de reactie van de betrokken artiesten en labels?
We wilden zowel de reputatie van wat er in onze muziekscene gebeurt verhogen als een economische kans bieden aan de betrokken artiesten. Vol.1 - Beast' bevatte 13 gloednieuwe tracks van 13 artiesten uit Boston. In totaal hebben we 63 artiesten/engineers/producers betaald om de plaat te maken, en daar zijn we echt trots op.
Zowel artiesten als sponsors vonden het een geweldig project. Het was uniek omdat het allemaal gloednieuw materiaal was (geen vooraf opgenomen content) en het gaf echt een coole dwarsdoorsnede van de diverse scene in Boston. We waren erg blij om samen te werken met Harmonix om het album in Rock Band te krijgen, wat verreweg een van de gekste dingen is die uit het project is voortgekomen. We zijn ook net klaar met een grote advertentiecampagne in de stad en op de treinen genaamd "Boston Music Is" met foto's van artiesten van de comp. Het is geweldig om te zien dat de stad wat liefde toont voor de artiesten die het een coole plek maken om te zijn.
Het album is beschikbaar voor streaming op Bandcamp en Spotify en vinyl is in onze webwinkel.
Wat kunnen we verwachten op het komende volume van Boston Sessions? Naast het promoten van de platenmaatschappij en de artiesten, welke verwachtingen heb je voor de release?
Vol. 2 wordt een geweldige verzameling van nieuwe muziek van een aantal geweldige artiesten uit de stad. We hopen echt dat we deze keer niet alleen in Boston de aandacht trekken, maar ook in andere steden. Uiteindelijk willen we dat Boston gezien wordt als een muziekbestemming en het Boston Sessions programma is slechts één stap op dat pad om dat te bereiken.
Tags: audio boston boston sessies engineering aanbevolen featuring indie interview Jesse Vengrove productie opname the record co. tunecore