Opmerking: Dit artikel is geschreven door Amy Sciarretto en verscheen oorspronkelijk op de Sonicbids Blog. ]
Soms zullen ongesigneerde en opkomende bands de handen uit de mouwen steken en vragen naar tarieven en pakketten voor hen. Als ze dat doen met beleefdheid, algemene nieuwsgierigheid, via een aanbeveling van een medewerker, en met goed zakelijk inzicht, zal ik het doorlichten en kijken of het iets is waar ik mee kan werken. Of, op zijn minst, zal ik kijken of het iets is wat ik kan aanbevelen aan een collega die misschien een betere pasvorm heeft als ik niet in staat ben om mee te werken.
Maar om het gesprek zo ver te laten komen, moeten er enkele eenvoudige manieren zijn. Iemand een veeleisende e-mail sturen als hij zachtjes weigert om met je te werken is niet de manier om te gaan. (Ik heb ooit een strafmaat moeten blokkeren die me op e-mail bleef hameren nadat ik vriendelijk had gezegd: "Bedankt, maar geen dank," en hem meerdere keren via e-mail het beste toewenste).
Een publicist e-mailen en zeggen: "We hebben PR nodig. Hoeveel kost het, zodat we u kunnen inhuren?" Het lijkt misschien wel alsof het goed is, maar dat is niet het geval. Het gaat er eigenlijk van uit dat een publicist roosterruimte heeft, geïnteresseerd is, de muziek leuk vindt en het aan wil nemen, om nog maar te zwijgen over de prijs.
Dat soort e-mail stelt geen van de juiste vragen, noch kiest het voor de slimme aanpak. Dit is een zakelijk onderzoek, en er is sprake van decorum. Niemand is iemand iets verschuldigd - en daar hoort een antwoord bij.
Dus, nadat ik je vorige week de slechtste e-mails heb gepresenteerd die ik ooit van bands heb gekregen, gaan we deze week de vijf beste soorten e-mails bekijken die ik heb gekregen van bands die echt met mij zijn opgescheept. Dit zijn natuurlijk geen letterlijke, maar geïnspireerde voorbeelden. Het laat zien dat eenvoud vaak heel effectief is.
1. 2. De eenvoudige, vriendelijke intro
2. 3. De speelse e-mail
Als iemand me een leuke of lachwekkende e-mail stuurt - als ik zoiets als mijn PR-vaardigheden zeg, zal dat hun leven redden of dat het een epische en gênante mislukking zou zijn om het zelf te doen, dus ze zijn op zoek naar een professional - kan het vertederend zijn.
Als de band speels en creatief wordt met hun onderzoek, duik ik er meteen in en bekijk ik het op zijn minst! Maar als het alleen maar "Wat is je tarief" is, zonder charme of een setup, dan heb ik nog 15 andere e-mails van bands die PR zoeken om die ochtend te lezen, die ik als eerste zal lezen en beantwoorden.
3. 3. De slimme worp
Ik hou ervan als het de band zelf is, die mij slim aan het vertegenwoordigen is. Het is een beetje ironisch, want dat zou uiteindelijk mijn werk zijn. Dus als een band mij een pitch geeft die mijn aandacht krijgt, geeft dat aan dat ze iets voor mij hebben om mee te werken en mogelijk naar een hoger niveau te tillen.
Maak die e-mail aandachtig!
4. 4. De make-mijn-leven-een-weinig-gemakkelijker e-mail
Publicisten ontvangen veel en veel e-mails van geïnteresseerde bands die geen enkele informatie geven. Het sturen van een e-mail met enkele links naar pershits, een mini-geschiedenis van de band, en zelfs een link naar een liedje helpt.
Het is niet nodig om encyclopedisch te worden, maar de basis is wel degelijk nodig. Je zou verbaasd zijn hoe vaak dat spul wordt weggelaten.
5. 5. De egoslag
Ik kan tegen je liegen en zeggen dat een egoïstische beroerte mijn interesse niet wekt. Als een band mijn werk of een van mijn projecten controleert, is het niet alleen een "ooh!" ego-stroking moment - het suggereert me dat ze misschien hun huiswerk doen.
Een band die huiswerk maakt is ijverig. Een ijverige band is waar ik mee wil werken.
Tags: e-mail met muziek publiciteit PR publicist