Dit artikel is geschreven door Patrick McGuire en verscheen oorspronkelijk op FlyPaper, de Soundfly Blog. ]
De meeste muzikanten leren al vroeg in hun opleiding dat fouten de vijand zijn. Er is de juiste manier om muziek te lezen, of toonladders uit te voeren, of muziektheorie te begrijpen, en dan zijn er nog de eindeloze hoeveelheid verkeerde manieren om dingen te doen. Lang voordat musici expressief kunnen zijn en muzikale risico's kunnen nemen, moeten ze zich houden aan een beperkt aantal regels om te kunnen presteren.
Dat is de mentaliteit van veel muziekleraren, in ieder geval. Als je enige muzikale ervaring persoonlijk onder je hoede hebt, weet je waarschijnlijk waar dit heen gaat.
De stijfheid die velen van ons op onze muzikale paden brengen, kan ons later als muzikant diep pijn doen. Een chronische angst om fouten te maken heeft geleid tot meer slappe nummers dan we kunnen tellen. Het is een mentaliteit die angst en vrees inboezemt in de harten van geweldige muzikanten en hen ervan weerhoudt om risico's te nemen en nieuwe ideeën te omarmen in hun optredens.
In niet-muzikale zin leidt de angst voor mislukking ertoe dat musici kiezen voor een veilige voorspelbaarheid in hun carrière wanneer ze op zoek moeten gaan naar levensveranderende mogelijkheden. Fouten lijken misschien de vijand als we net beginnen in de muziek, maar het leven van je muzikale leven op een manier die falen ten koste van alles vermijdt, kan je creativiteit, je muzikaliteit en je vermogen om te innoveren wegvreten.
Met andere woorden, de angst voor een mislukking kan vrij gemakkelijk een averechts effect hebben en uiteindelijk je carrière zelf saboteren.
Dus in plaats van in je laarzen te schudden bij de gedachte aan het verknoeien, kun je veel beter de onvermijdelijkheid van het falen langs de route accepteren, en alles in het werk stellen om fouten als kansen te omarmen.
Of je nu voor het eerst een instrument aanpakt, nieuwe nummers live voor een publiek uitvoert of een nieuw album schrijft, fouten kunnen zeer waardevol zijn. Fouten dienen als kansen voor creatief experimenteren, technische verbetering en de ontwikkeling van het muzikale karakter.
We weten bijvoorbeeld allemaal dat er concrete toonhoogtes zijn waar zangers naar streven om te slaan, maar we weten ook dat er oneindig veel manieren zijn om te zingen. De tekortkomingen die je in je eigen stem hoort, zijn misschien tekens van stijl en karakter die zangers met meer conventionele stemmen te gemakkelijk negeren. Sommige dingen die we zien als fouten in de muziek kunnen worden geïnterpreteerd als belangrijke herinneringen aan het feit dat we mensen zijn die voor het publiek van andere mensen creëren en optreden.
Maar hoe zit het met gênante misstappen op het podium? Daar zijn toch geen positieve dingen van te vinden?
Fouten in het live-optreden zijn misschien wel enkele van de belangrijkste mogelijkheden om te leren en te groeien die muzikanten kunnen vinden. Als je weigert om live te spelen totdat je ervan overtuigd bent dat je muzikale perfectie hebt bereikt, dan zet je nooit meer een voet op een ander podium.
Fouten gebeuren op elk niveau van de muzikale ervaring; het vergeten van teksten, het spelen op het ritme en het door elkaar halen van je akkoorden zijn niet de slechtste die je kunt maken. Als je je concentreert op plezier hebben en genieten op het podium, ga je waarschijnlijk een paar noten missen, maar niemand zal er iets om geven, want perfectie is bijna nooit het punt van het zien van live muziek.
Het punt is om een goede tijd te hebben en vermaakt te worden.
De meeste publieken willen of verwachten geen perfectie. Ze willen iets dwingends zien en horen en zich op de een of andere manier verbonden voelen. Veelvoorkomende muzikale fouten kunnen vergeven worden, maar luisteraars zullen zich snel vervelen als uw spel niet echt en vol passie is, zelfs als u perfect speelt.
Er is geen duidelijke manier voor muzikanten om hun hang naar muzikale mislukking te overwinnen, maar een goede plek om te beginnen is door je te focussen op je muzikale prioriteiten. Het maakt niet uit waar je bent in je carrière of je interesse in muziek, als je vergeet wat je drijft om te creëren, op te treden, te leren en te verkennen, zit je als muzikant op een slechte plek.
Je kunt je ook richten op groei. Wanneer je je richt op groei, is het makkelijker om die fouten te zien als onderdeel van het grotere pad naar het bereiken en overtreffen van je doelen.
We willen allemaal onze beste muzikale zelf zijn, maar we kunnen er niet komen zonder een levendige liefde te omarmen voor wat we doen en de onvermijdelijke struikelingen die ermee gepaard gaan. Dus de volgende keer dat je een fout maakt, hou dan een glas champagne vast en proost erop als een kleine herinnering dat je doet waar je van houdt!
Patrick McGuire is een schrijver, muzikant en een menselijke man. Hij leeft nergens in het bijzonder, creëert muziek onder de naam Rechte witte tandenen heeft een grote affiniteit met honden en het steken van zijn handen in zijn zak.